"Nigdy nie zaproszę całej klasy na urodziny dziecka". Patent mamy na odwieczny dylemat

Jednym z takich rodziców jest Karen Johnson. To autorka publikująca m.in. na portalu "Scarry Mommy". Trójka jej dzieci chodzi do szkoły podstawowej. Chyba każdy jest w stanie wyobrazić sobie, ile w związku z tym jej rodzina dostaje zaproszeń na imprezy urodzinowe...

Mama twierdzi, że nie ma sensu zapraszać na urodziny dzieci, których nasze dzieci ledwo kojarzą imiona, a to, co ich łączy to tylko przynależność do jednej klasy. "Jeśli mój syn nie gra z twoim w piłkę na przerwie i sądzi, że ma na imię John, a tak naprawdę jego imię to Peter, nie dostaniesz od nas zaproszenia. Jeśli rozmawiasz, że swoim dzieckiem, wiesz, kto jest jego przyjacielem. Ich imiona w dziecięcych opowieściach przewijają się regularnie".

Kiedy Karen i któreś z jej dzieci dostają zaproszenie na urodziny, mama wypytuje o znajomość z jubilatem. Czy się lubią, ile ich łączy. Co razem robią, o czym rozmawiają. Jeśli wynik takiej ankiety nie jest świadectwem przyjaźni, zaproszenie trafia do kosza.

"Mam troje dzieci. Każde dziecko ma w swojej klasie około 20 dzieci. Jeśli moje dzieci brały udział w każdym urodzinowym przyjęciu, to byłoby to 60 przyjęć rocznie. Dla każdego jubilata trzeba mieć też jakiś prezent" - wylicza mama.

Ponadto jej dzieci – jak wiele dzieci również w Polsce – uczęszcza na zajęcia pozalekcyjne. Co więcej, Karen dba o kontakt z dalszą rodziną, zatem ich weekendy to zazwyczaj odwiedziny u babć i kuzynów.

"Kiedy jeden z najbliższych przyjaciół moich dzieci ma urodziny i nas zaprosi, nadamy temu wydarzeniu priorytet. Jednak jeśli moje dziecko nie bawi się z twoim, wybacz, ale na waszym przyjęciu nas nie będzie. Poza planami i wyjazdami, mamy co robić w domu. Dbamy, by spędzać czas razem, tylko we własnym gronie. To dla nas ważniejsze" - argumentuje mama.

Ze względu na to, że Karen szanuje swój czas i dba o relacje z najbliższymi, nie wyprawia dzieciom urodzin na 20 osób. "Nie chcę ponosić odpowiedzialności za obce dzieci przez kilka godzin w sobotę. Nie mam też niekończących się zapasów gotówki, by móc ją wydawać na imprezę dla cudzych dzieci. Tę energię, czas i pieniądze chcę przeznaczyć dla najbliższych przyjaciół moich dzieci, których jest góra sześcioro" - pisze mama.

Karen uważa za istotny również fakt, że kiedy zaprasza gości na urodziny swoich dzieci, może skontaktować się bezpośrednio z rodzicami. Dzięki temu dokładnie wie, komu, kiedy pasuje i kto się pojawi. Nie musi zgadywać ani czekać na odpowiedź na zaproszenie.

"Jeśli wiem, że inne dzieci też rezygnują z udziału w urodzinach danego dziecka, traktuję tę sytuację inaczej. Dzieci wykluczone przez grupę, które nigdy nie dostają zaproszenia od innych, dostają zaproszenie od nas" - wyjaśnia Karen.

Zaproszenia, które Karen i jej dzieci ignorują, są od uczniów, którzy mają swoich przyjaciół i którzy nie mają z jej dziećmi żadnych relacji. Odpadają też zaproszenia od dzieci, które bywają złośliwe, zaczepiają i przezywają.

"Urodziny z dzieciństwa są wyjątkowe i mamy tylko kilka okazji, by przeżyć je z naszymi dziećmi. Tylko kilka momentów, w których jeszcze będą dziećmi, lecz które zapamiętają. Po co więc dzielić się nimi z grupą dzieci, których nie znamy?" - pisze mama.