Powrót "duchowych antydepresantów"? Kościół wykorzystuje swoją moc, ale robi to źle

Zdjęcie "antydepresantów bez recepty" po paru latach wróciło do sieci. Wtedy rozdawała je archidiecezja częstochowska. W pudełku znajdował się "różaniec, obrazek Jezusa Miłosiernego wraz z modlitwą zawierzenia Jezusowi Miłosiernemu oraz ulotka, która wyjaśnia jak "lek" stosować" – czytamy na profilu Feminiskry, która dodaje, że "dostała wiadomość prywatną, że "antydepresanty" znów pojawiły się w obiegu, ale nie może zweryfikować jednoznacznie, na ile to prawda".

Nawet jeżeli "lek" nie wrócił dosłownie, to na pewno ten temat ponownie rozpalił internautów. Co nie zaskakuje, biorąc pod uwagę ostatnie aktywności kościoła katolickiego...

Zagubionych, zrozpaczonych, bez wsparcia. Nadal popularne jest mylne przekonanie, że z pomocy psychiatry czy psychologa "korzystają wariaci", że to wstyd, więc ktoś z problemem, często ukrywa to przed rodziną czy znajomymi. Woli skonsultować się z ludźmi w podobnej sytuacji. Najlepiej z fałszywego konta, nie pokazując twarzy, w świecie wirtualnym. Bo chociaż to "rozumiem, co czujesz" i "trzymam za ciebie kciuki" jest wirtualne, to nadal wspierające.

To ich głos, głos chorych, jest nam najbardziej potrzebny.

– Jako osoba lecząca się 5 lat na depresję czuje się autentycznie wkurzona. Ostatni raz wkurzył mnie tak "znajomy" ciągnący lewe zwolnienia na depresję. I jedno, i drugie tworzy chore mity i nastawia przeciw osobom chorym, jak ja, społeczeństwo. No przecież, po co psychiatrzy i psycholodzy na NFZ, na co leki, jak wystarczy różaniec? Usłyszałam kiedyś od koleżanki, że osoby chore psychicznie to szatan opętał. Jak przyznać się komuś takiemu do choroby? A gdy ktoś ma takich, za przeproszeniem, pomyleńcow w rodzinie? – skomentowała jedna z kobiet.

Czy wiara i modlitwa leczą depresję? Nie. Czy mogą pomóc konkretnemu choremu, który jest pod opieką specjalistów, bierze leki i/lub uczestniczy w terapii, a przy okazji jest osobą wierzącą i wiara w Boga stanowi dla niego ważną część życia? Mogą pomóc, ale NIE ZASTĄPIĄ leczenia.

Każdy z nas ma inne potrzeby emocjonalne i duchowe. Różnie sobie radzimy z kryzysami. Nie możemy jednak, szczególnie młodym ludziom, bo trafiłam na opinie kobiet, które kościelny "antydepresant" dostały, gdy chodziły do gimnazjum, sugerować, że wiara w Boga leczy.

Tak w szkole, tak i w kościele, młodzi ludzie powinni dowiadywać się, czym są choroby i zaburzenia psychiczne. Gdzie szukać pomocy i na czym polega leczenie. Naukowo, merytorycznie. I co najważniejsze – zmieńmy płytę. Zamiast "jesteś przewrażliwiony/przesadzasz/pobiegaj/weź się w garść", włączmy "jak mogę ci pomóc?/jestem przy tobie/nie wstydź się tego, że źle się czujesz".