"Nauczycielka nie chciała wpuścić córki do przedszkola. Tłumaczyła, że to przez obiady"

Jedna z zasad obowiązujących w przedszkolu mojego syna brzmi mniej więcej tak: "Opłatę za posiłki należy uiścić najpóźniej do 15 dnia następnego miesiąca". Tym samym, za jedzonko z listopada, płacimy do 15 grudnia, a z grudnia do 15 stycznia itd. Co by było, gdybym zapomniała? Nie wiem, bo póki co zawsze płacę na czas.

U progu przedszkola pojawiły się komplikacje

"Po świątecznym lenistwie odprowadziłam córkę do przedszkola, bo sama musiałam stawić się w pracy. Jak zawsze pożegnałam się z nią w takim korytarzyku przy wejściu i 'przekazałam' w ręce pani, która miała zaprowadzić ją do szatni. Podałam numer grupy, ale o dziwo zostałam wtedy zapytana o nazwisko.

Po jego podaniu usłyszałam, że moja córka nie może uczestniczyć w zajęciach, bo złamałam regulamin i zalegam z płatnościami za posiłki. Rzeczywiście, przyznaję, że w ferworze świątecznych przygotowań zapomniałam o uiszczeniu należności na czas. Ale czy to, że mamy początek stycznia, a ja nie zapłaciłam jeszcze za listopad, jest wystarczającym powodem, by w moją stronę kierować takie słowa? Poczułam się jak jakaś oszustka, nawet złodziejka, która działa na szkodę przedszkola, a może nawet i państwa.

Ostatnie dni, a w sumie nawet i tygodnie były bardzo intensywne i po prostu wypadło mi to z głowy. Ale czy moje dziecko musi ponosić konsekwencje mojego niedopatrzenia? To trochę irracjonalne, nie uważacie?

Zostałam postawiona w niezręcznej i trudnej sytuacji. Spieszyłam się do pracy, córka stała zdezorientowana i smutna, a tu taki klops na przywitanie. Czy naprawdę kwestia płatności za posiłek jest ważniejsza niż komfort psychiczny przedszkolaków?

Rozumiem, że w przedszkolach obowiązują określone zasady, których należy przestrzegać, w tym również terminowe regulowanie opłat. Nie zamierzam tego podważać. Chciałabym jednak zauważyć, że czasami zdarzają się sytuacje wyjątkowe, które wymagają większego zrozumienia i elastyczności. Dlaczego nikt do mnie nie zadzwonił, nie przypomniał? Podobno ktoś wysyłał do mnie sms-a, ale chyba umknął mojej uwadze. A może tylko mówią, że wysłali, a tak naprawdę też zbagatelizowali całą sprawę, bo mieli w planie dopiero zaatakować mnie przy wejściu?

Dobrze, że miałam przy sobie telefon, to od razu zrobiłam przelew i pokazałam potwierdzenie. Nauczycielka spojrzała na mnie 'spod byka' i łaskawie powiedziała, że teraz już może zaopiekować się moją córką i odprowadzi ją do szatni. Czy to nie jest jakaś paranoja?".