Gryzie, uderza i szczypie? Poznaj strategie oduczania agresji dostosowane do wieku dziecka
Twoje dziecko uderza ciebie lub bije inne dzieci? Niestety, aby go tego oduczyć będziesz potrzebowała dużo cierpliwości i kilku skutecznych strategii. Zwykle nie wystarcza jedno czy dwa tłumaczenia, bo dziecko nawet jeśli przyzna się do błędu i przeprosi, to za chwilę może zrobić dokładnie to samo! Jak więc sprawić, by zmieniło swoje zachowanie?
To, co zrobiła mama w odpowiedzi, przyznaję, zszokowało mnie: otóż zachowała się to samo jak jej dziecko, czyli też ugryzła je w ramię. Nie wiem, czy boleśnie, czy może maluch nie spodziewał się takiej reakcji, ale rozpłakał się.
To naturalny impuls
Jak przekonują psychologowie, takie zachowanie nie powinno mieć miejsca. Oczywiście mówimy o reakcji mamy, bo bicie, kopanie i gryzienie to normalne zachowania dzieci w grupie wiekowej 1-2 lata.
"Urodziliśmy się, aby móc atakować i bronić się. W dzieciństwie uczymy się jak nie stosować agresji fizycznej. To rodzice muszą przekazać dziecku wiedzę, jak hamować ten naturalny impuls, który każe mu uderzyć, gdy jest zdenerwowane” – mówi Joan Durrant, psycholożka i profesor nauk społecznych na Uniwersytecie w Manitoba w Winnipeg.
W przypadku naprawdę małych dzieci jednym ze sposobów oduczenia ich bicia drugiej osoby jest zademonstrowanie, że to nas zabolało. Możesz powiedzieć np.: "Au, boli mnie to. Czy umiesz być delikatniejszy?”. Wtedy możesz pogładzić dziecko po głowie czy ramieniu, żeby uzmysłowić mu, czym jest delikatny dotyk. Na wiele dzieci ta metoda działa, bo ich własna agresja jest zrównoważona spokojem i cierpliwością.
Nie pozwalam ci mnie krzywdzić
Nie jest to oczywiście łatwe, ale na pewno czego nie powinnaś robić, to krzyczeć, izolować czy odrzucać dziecka albo mówić do niego coś w stylu: "zły chłopiec”, bo żadna z tych metod nie pomaga mu poradzić sobie z własnymi emocjami. Nie chwytaj też dziecka za mocno, a tym bardziej mu nie oddawaj, ponieważ ono będzie naśladowało intensywność twojego zachowania.
Jeśli nie możesz utrzymać nerwów na wodzy, po prostu odejdź na chwilę od dziecka. Możesz powiedzieć np. "Nie pozwolę ci mnie skrzywdzić. Porozmawiamy o tym, kiedy oboje się uspokoimy ”.
Scenariusz zachowania
W przypadku starszego dziecka możesz spróbować nauczyć go nazywania swoich emocji. "Jesteś zły/zdenerwowany/ rozczarowany/sfrustrowany, ale swoje emocje musisz wyrazić słowem, a nie biciem”. Możesz też odwołać się do jego empatii i uzmysłowić mu, że sam też nie chciałby być uderzony tylko dlatego, że, np. zabrał innemu dziecku zabawkę.
Skuteczną strategią w przypadku dziecka w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym jest przedyskutowanie z nim innych scenariuszy zachowania.
Wyobraźmy sobie, że kolega twojego syna przezwał go, więc ten go uderzył. Jak inaczej mógłby się w tej sytuacji zachować? Co innego mógłby zrobić? Jak bez bicia mógłby rozwiązać ten problem? Chwal też dziecko, gdy zauważysz, gdy w pokojowy (a przynajmniej bez agresji fizycznej) uda mu się wyjść z konfliktowej sytuacji.
Może cię zainteresować także: I znów się biją! Zachowania rodziców, które mogą potęgować konflikty między rodzeństwem
Źródło: todaysparent.com