Ma 61 lat i zrobiła coś, na co większość babć nie ma odwagi. Oburzy tym niejednego rodzica
Decyzja pani Grażyny może nie spodobać się wielu rodzicom i zaburzyć ich wizję rodziny. Ma 61 lat i odwagę, by zacząć wszystko od nowa. Po 35 latach odeszła od męża, sprzedała dom na wsi i kupiła mieszkanie w Olsztynie. Zaczęła uczyć się niemieckiego, ma konto na Facebooku, a gdy córki proszą, by zajęła się dziećmi, nie boi się odmówić i przyznać, że tego dnia idzie na dyskotekę. Historia pani Grażyny opisana w "Gazecie Olsztyńskiej" pokazuje, że jeśli czegoś bardzo się pragnie, pokona się wszelkie przeszkody. Do tego otwiera dyskusję: czy babciom wypada tak "szaleć"?
– Chodzę do kina, do teatru. Poznaję nowych ludzi i lepiej potrafię z nimi rozmawiać. Część z nich poznałam na terapii. W tym nowym życiu nauczyłam się obsługi komputera, mam konto na Facebooku, swobodnie korzystam z internetu. Potrafię wyszukać informacje, których potrzebuję. Bywam w mieście, chodzę na imprezy – przyznaje w rozmowie z "Gazetą Olsztyńską". – Mam spokój i chce mi się żyć. I nauczyłam się w końcu asertywności. Jeśli dzieci mnie o coś proszą, a ja jestem w tym czasie zajęta, rozmawiam z nimi. Mówię: nie zaopiekuję się dzieckiem/psem/kotem, bo idę na dyskotekę – dodaje.
Pani Grażyna łamie stereotyp "babci na zawołanie", która poświęca cały wolny czas wnukom. Chociaż w wielu rodzinach wciąż funkcjonuje ten sam model – dziadkowie na emeryturze zajmują się wnukami, dzięki czemu rodzice mogą pracować i nie muszą wynajmować opiekunki – coraz częściej słyszy się o babciach i dziadkach, którzy nie chcą być niańkami własnych wnuków. Gdy przechodzą na emeryturę, mają czas dla siebie – podróżują, zapisują się na kursy językowe, odkrywają talenty i nowe pasje i robią wszystko to, co na wcześniej nie mogli sobie pozwolić.
Zdarza się jednak, że "druga młodość" dziadków nie podoba się... ich dzieciom. Chociaż wielu cieszy się z aktywności rodziców, są też tacy, którzy chcieliby, aby dziadkowie zajmowali się wnukami, dzięki czemu sami nie musieliby zatrudniać opiekunki czy posyłać dziecka do przedszkola. To z kolei prowadzi do rodzinnych kłótni i niespełnionych oczekiwań, a przy tym rodzi pytanie, czy dziadkowie naprawdę powinni zajmować się wnukami?
Przypadek pani Grażyny pokazuje, że wszystko zależy od relacji i umowy pomiędzy dziadkami a rodzicami. Nawet jeśli mama 4-letniej Ani (lub jakikolwiek inny rodzic) chciałaby, żeby wnuczką zajmowali się dziadkowie, nie może tego od nich wymagać. W końcu dziadkom również należy się coś od życia.
Źródło: Gazeta OlsztyńskaMoże cię zainteresować: 15 brutalnie szczerych zdań, które dziadkowie powiedzieliby nam, gdyby mieli odwagę