Dziecko nie chce się przytulać. To może być bardzo ważny komunikat

Dotyk jest jednym z języków miłości, ale nigdy nie powinien być obowiązkiem. Dzieci, podobnie jak dorośli, mają różne potrzeby dotyczące bliskości.

Jednego dnia szukają przytulenia, innego potrzebują przestrzeni i oddechu. I to jest w porządku. Prawo do decydowania o własnym ciele jest jednym z najważniejszych i powinniśmy to respektować.

Brak chęci na przytulanie często wynika z przeciążenia. Dzieci przez cały dzień doświadczają wielu bodźców, przebywają w hałasie. Po powrocie do domu mogą potrzebować ciszy i dystansu, a nie kolejnej porcji "dobodźcowania".

Bywa też, że odmowa jest wyrazem kształtowania się autonomii. Szczególnie ma to miejsce w ważnych w momentach rozwojowych tzw. skokach, kiedy maluch bardzo intensywnie buduje poczucie swojej odrębności.

Czasem po prostu nie trafimy z czułościami w odpowiedni moment. Dziecko może być zajęte zabawą lub zaabsorbowane jakąś inną sytuacją.

Może też zwyczajnie nie mieć ochoty na bliskość. Wtedy także ćwiczy stawianie granic i uczy się, że to on sam ma wpływ na to, co dzieje się z jego ciałem. To nie jest odrzucenie rodzica – bardziej znak, że dziecko nabywa nowe umiejętności.

Zmuszanie do przytulenia (nawet w dobrej wierze) nigdy nie jest dobrym pomysłem. Uczy ignorowania własnych uczuć i przekonania, że bliskość trzeba odwzajemnić, a nie wybrać. Dla zachowania dobrej relacji, znacznie "zdrowsze" jest pokazanie dziecku, że jego granice są respektowane.

W takich chwilach warto zostać blisko, ale nie naciskać. Raczej dać dziecku przestrzeń. Bliskość ma wiele odcieni i nie zawsze musi przyjmować formę przytulenia. A może tak się zdarzy, że za jakiś czas samo poprosi o przytulasa np. kiedy będzie miało gorszy dzień.

Jeśli jednak unikanie dotyku jest nagłe, długotrwałe i towarzyszy mu wycofanie, lęk lub wyraźna zmiana zachowania, warto przyjrzeć się sytuacji uważniej i poszukać przyczyny. Jeśli sami nie potrafimy jej znaleźć, warto zasięgnąć rady specjalisty.