Sposób w jaki dziecko się bawi, wiele o nim mówi. "Wróżba na przyszłość"

Dorośli często traktują zabawę jak coś, co ma wypełnić czas i zapewnić maluchowi odrobinę radości. Tymczasem zabawa jest czymś znacznie więcej. To naturalny sposób, w jaki dziecko poznaje świat, testuje swoje możliwości, wyraża emocje i uczy się ich regulacji. Obserwacja dziecka pozwala nam też zobaczyć, jaki temperament zaczyna się w nim budować.

Są dzieci, które od rana do wieczora żyją w ruchu. Skaczą, biegają, wspinają się, wchodzą pod stół, a ich ciało wciąż potrzebuje aktywności. To maluchy o wysokiej energii i silnej potrzebie działania. W ruchu czują bezpieczeństwo, lepiej się koncentrują, odreagowują emocje, które są dla nich zbyt intensywne.

Zupełnie inaczej funkcjonują dzieci, które lubią spokój. One potrafią na dłużej usiąść z puzzlami, rysunkami czy klockami i tworzyć artystyczne dzieła. Wtedy otoczenie totalnie znika. Takie dzieci często mają bogaty świat wewnętrzny, dużą wrażliwość i potrzebę porządkowania rzeczywistości. Nie lubią chaosu, cenią sobie przewidywalność i rytm poszczególnych czynności.

Różnice widać też w podejściu do samodzielnej zabawy. Jedne dzieci potrafią zająć się sobą naprawdę długo, tworząc własne światy i historie. To często oznaka dobrej samoregulacji, silnej koncentracji i wewnętrznego spokoju.

Inne potrzebują towarzystwa – nie dlatego, że nie potrafią bawić się same, ale dlatego, że zabawa jest dla nich przede wszystkim relacją. Chcą mieć obok mamę lub tatę, choćby w roli obserwatora. Obecność dorosłego daje im poczucie bezpieczeństwa i potwierdza, że to, co robią, jest ważne. To nie wada, a sygnał, że relacje są dla nich ogromnie istotne.

Zabawa nie jest testem ani prognozą na całe życie, ale często bywa delikatną wskazówką. Dziecko, które godzinami tworzy konstrukcje, może mieć naturalne predyspozycje analityczne. Maluch, który kocha farby i kredki, być może wybierze jakiś wolny zawód, w którym najlepiej będzie się realizować.

A ten, który szuka kontaktu podczas zabawy, być może wyrośnie na człowieka doskonale odnajdującego się w pracy zespołowej – najlepiej tam, gdzie będzie mógł zarządzać ludźmi.

Ważne, by te sygnały czytać delikatnie i wspierać dziecko na każdym etapie. Dzieci rozwijają się etapami, zmieniają się ich upodobania, ciągle próbują nowych ról. Dzisiejszy mały architekt jutro może stać się odkrywcą, a po jutrze tancerzem.

Zabawa odsłania nam nie tyle przyszłość, co tu i teraz – aktualne potrzeby, emocje, sposób przetwarzania bodźców. Może pokazać jakiś pierwszy zarys temperamentu, ale to też się zmienia.

Jeśli coś cię niepokoi w zabawie dziecka – uważasz, że jest zbyt pobudliwe lub przeciwnie, nie pozwala nikogo wpuszczać do swojego dziecięcego świata zabawy, dobrze jest skonsultować się ze specjalistą.