Chcesz mieć dobre relacje z dziećmi, gdy dorosną? 5 rzeczy, które w tym pomogą

Na profilu @niezlamatka znalazłam rolkę zatytułowaną: "Chcesz, żeby twoje dzieci za 20 lat chciały spędzać z tobą czas? Zacznij od tych 5 rodzinnych rytuałów".

To przykłady zachowań, które wpływają na zawiązanie się bliskości między dzieckiem, a rodzicem. A jak wiemy, to ona zapewnia dobre relacje także w przyszłości.

To szczególnie ważne wtedy, gdy w rodzinie jest rodzeństwo. Takie spotkania np. spacer, wspólny film czy nawet zakupy, dają dziecku coś bezcennego – poczucie, że widzisz je naprawdę, że nie jest "jednym z wielu", tylko kimś wyjątkowym dla ciebie. Ten indywidualny czas działa jak kotwica emocjonalna. Uczy dziecko, że relacja z rodzicem jest bezpieczna, osobista i pełna uwagi. W dorosłości właśnie do takich relacji chce się wracać.

W codziennym biegu trudno czasem znaleźć czas na wspólny posiłek – szczególnie, kiedy np. każdy wraca o innej porze. Warto jednak pilnować, by choć raz dziennie usiąść do wspólnego stołu np. do kolacji. Warunek jest jeden – bez telefonów, telewizora i innych rozpraszaczy. Tylko rozmowa, bycie razem i złapanie wspólnego kontaktu. Dla dziecka taki rytm oznacza stabilność. Uczy, że rodzina to ludzie, którzy zatrzymują się dla siebie choć na chwilę. I do tych właśnie chwil, będzie je ciągnęło w przyszłości.

Jeśli w domu jest pies, sprawa jest prosta. Jeśli nie, warto stworzyć rytuał spacerów. Wyjście do lasu, parku albo chociaż na krótki spacer po okolicy działa jak reset dla wszystkich. Dzieci w ruchu mówią więcej, zadają pytania, opowiadają o tym, co przeżyły. To moment, w którym rodzina naprawdę się słyszy. W przyszłości dzieci będą wspominać nie to, gdzie chodziliście, ale że chodziliście razem.

Weekend daje na to przestrzeń. To pół godziny "nicnierobienia". Dziecko może się nudzić, odpoczywać, przeglądać książki, leżeć, patrzeć w sufit. Ta "kontrolowana nuda" jest czymś, czego współczesne dzieci mają dramatycznie mało, a czego ich układ nerwowy bardzo potrzebuje. Dla rodziny to wspólna, spokojna przerwa, która uczy regulacji i szacunku do odpoczynku. Takie chwile procentują w dorosłości, gdzie pęd życia zdecydowanie bardziej przyspiesza.

Nawet 15 minut dziennie wystarczy, żeby stało się rytuałem, który buduje więź. To nie musi być tylko czytanie na dobranoc. Można usiąść razem w ciągu dnia, zrobić rodzinne czytanie albo zachęcić starsze dziecko, by poczytało młodszemu. Takie momenty uczą czułości, współpracy i wzajemnego zainteresowania. W dorosłości wspólne czytanie wspomina się jako przyjemny rytuał, nie jako obowiązek.

Relacja z dzieckiem buduje się codziennie – w drobnych powtarzalnych momentach, które są dowodem na to, że dziecko jest dla nas ważne, że zauważamy i je chcemy spędzać razem czas. To właśnie do takich relacji wraca się później z własnej woli, a nie poczucia obowiązku.