Zdanie, które na pewno często mówisz dziecku. Może zostawić w nim ranę na lata

"Nie płacz, nic się nie stało" – jesteś w stanie stwierdzić, ile razy powiedziałaś to do swojego dziecka? Być może z troski, z pośpiechu a może ze zmęczenia? Wiadomo, intencje masz dobre – chcesz pocieszyć, uspokoić, dodać otuchy. A jednak to jedno zdanie, może w dziecku zapisać się na stałe jako komunikat: "moje emocje są nieważne".

Dla dorosłego to tylko słowa pocieszenia. Dla dziecka – sygnał, że coś jest z nim nie tak, skoro czuje to, czego "nie powinno". Smutek, rozczarowanie czy złość należy ukrywać, bo dorośli nie chcą ich widzieć. A przecież właśnie wtedy – w tych chwilach słabości – dziecko najbardziej potrzebuje bliskości i zrozumienia.

Płacz to naturalny sposób rozładowania napięcia. Tak jak śmiech czy ruch. Kiedy mówimy dziecku, by przestało płakać, odcinamy je od tego mechanizmu. Nie uczymy radzenia sobie z emocjami, tylko ich tłumienia. A tłumione emocje wracają – często w postaci wybuchów złości, poczucia winy czy trudności w mówieniu o swoich uczuciach w dorosłym życiu.

Zamiast więc uciszać i mówić "nie płacz, nic się nie stało", warto po prostu być obok, wspierać i pokazać zrozumienie dla jego smutku, rozczarowania czy żalu.

Takie słowa nie sprawią, że łzy znikną od razu, ale dadzą dziecku coś znacznie ważniejszego – poczucie bezpieczeństwa dla własnych uczuć i emocji. Bo dziecko, które może płakać przy dorosłym, uczy się, że jego emocje są zaopiekowane, a ono samo jest kochane niezależnie od tego, co czuje i czy swoimi emocjami "przeszkadza dorosłym".