Zrób test i sprawdź, czy jesteś wystarczająco dobrym rodzicem. Większości wychodzi, że nie

Bycie rodzicem to codzienna huśtawka emocji — od miłości po frustrację, od spokoju po złość. Tak wiele na co dzień jest sytuacji, w których większość z nas zadaje sobie pytanie: "Czy jestem wystarczająco dobrym rodzicem?" Nie idealnym, bo tacy nie istnieją, ale takim, który daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, miłości i zrozumienia.

Ten test pomoże ci to sprawdzić — potraktuj go z przymrużeniem oka, ale też z odrobiną refleksji. Może zwróci on twoją uwagę na to, nad czym warto jeszcze popracować?

1. Twoje dziecko po raz kolejny zapomina o odrobieniu lekcji. Co robisz?

A. Siadam z nim, żeby zrobić to razem. B. Przypominam mu po raz kolejny, ale staram się zachować spokój. C. Odpuszczam — każdy ma prawo do słabszego dnia. D. Złoszczę się i mówię, że to jego obowiązek.

2. Kiedy twoje dziecko się złości i krzyczy, to ty… A. Starasz się zrozumieć, co stoi za tą emocją. B. Mówisz: "Nie przesadzaj, nic się nie stało." C. Krzyczysz, żeby się uspokoiło. D. Udajesz, że nie słyszysz.

3. Twoje dziecko coś rozbiło lub zniszczyło. Jak reagujesz? A. Krzyczę, bo przecież już tysiąc razy mówiłam, żeby uważało. B. Wzdycham, sprzątam i próbuję nie komentować. C. Tłumaczę, że każdemu zdarza się wypadek. D. Robię z tego żart, żeby rozładować napięcie.

4. Jak często mówisz dziecku, że je kochasz? A. Codziennie, nawet kilka razy. B. Czasem – raczej gestami niż słowami. C. Rzadko, ale zakładam, że przecież wie. D. Prawie nigdy – nie chcę, żeby "mu się w głowie przewróciło".

5. Kiedy dziecko prosi cię o wspólną zabawę, a ty masz mnóstwo obowiązków…

A. Mówię, że za chwilę – i staram się dotrzymać słowa. B. Od razu odkładam wszystko i bawię się z nim. C. Obiecuję, ale zazwyczaj nie mam już na to czasu. D. Włączam mu bajkę albo daję coś do zabawy samemu.

6. Jak reagujesz, gdy twoje dziecko płacze bez wyraźnego powodu? A. Przytulam je i pytam, co się dzieje. B. Mówię: "Nie ma co płakać, to nic takiego." C. Zaczynam się denerwować, bo nie wiem, o co chodzi. D. Ignoruję, aż samo się uspokoi.

7. Czy pozwalasz dziecku popełniać błędy? A. Tak – to najlepszy sposób nauki. B. Czasem, ale trudno mi patrzeć, jak sobie nie radzi. C. Raczej nie – wolę, żeby robiło tak, jak ja mówię. D. Nigdy – wszystko musi być zrobione dobrze.

8. Jak reagujesz, gdy twoje dziecko się nudzi? A. Cieszę się, bo z nudy rodzi się kreatywność. B. Proponuję wspólną aktywność. C. Szybko podsuwam mu coś do zajęcia, żeby "dało mi spokój". D. Włączam mu coś na telefonie, żeby nie marudziło.

9. Kiedy masz gorszy dzień i jesteś zmęczona, to… A. Mówię o tym dziecku wprost: "Mama dziś potrzebuje odpoczynku." B. Staram się nie okazywać emocji. C. Krzyczę, a potem mam wyrzuty sumienia. D. Udaję, że wszystko jest w porządku, choć w środku się gotuję.

10. Jak często prosisz dziecko o zdanie w codziennych sprawach (np. co zje, co ubierze)? A. Regularnie – lubię, gdy ma wpływ na małe decyzje. B. Czasami – jeśli mam na to czas. C. Raczej rzadko – wolę, żeby słuchało dorosłych. D. Nigdy – to ja wiem lepiej.

11. Twoje dziecko popełniło coś głupiego i wstyd ci przed innymi. Co robisz?

A. Rozmawiam z nim spokojnie po wszystkim. B. Udaję, że to nic takiego, byle nie robić sceny. C. Upominam je przy ludziach. D. Przepraszam za nie innych dorosłych, a dziecko zostawiam z poczuciem winy.

12. Jak często myślisz, że "inni rodzice radzą sobie lepiej"? A. Rzadko – wiem, że każdy ma swoje wyzwania. B. Czasem, ale nie porównuję się z nimi. C. Często – mam wrażenie, że ja ciągle coś psuję. D. Bardzo często – mam poczucie, że jestem beznadziejnym rodzicem.

PUNKTACJA TESTU:

Za każdą odpowiedź przypisz sobie odpowiednią liczbę punktów: A = 3 pkt, B = 2 pkt, C = 1 pkt, D = 0 pkt

Podlicz wszystkie punkty. Maksymalnie możesz zdobyć 36 punktów.

INTERPRETACJA WYNIKÓW:

Chcesz dobrze, ale masz wrażenie, że ciągle zawodzisz. Być może stawiasz sobie i dziecku zbyt wysokie wymagania. Pamiętaj — dziecko potrzebuje nie idealnego, lecz prawdziwego rodzica, który potrafi przyznać się do błędu i pokazać swoje emocje.

Czasem brakuje ci cierpliwości, czasem dystansu, ale twoje dziecko czuje, że jesteś blisko. Warto dać sobie więcej luzu i wziąć głęboki oddech, zanim zaczniesz się oceniać.

Masz emocje, złościsz się, czasem krzyczysz, ale potrafisz przeprosić, przytulić i rozmawiać. Dajesz dziecku poczucie, że może być sobą. Nie daj sobie wmówić, że trzeba być idealnym – twoja autentyczność to twoja siła, jako rodzica i jako człowieka.

Masz dobrą intuicję rodzicielską i potrafisz znaleźć równowagę między troską o dziecko a stawianiem granic. Twoje dziecko czuje się przy tobie bezpieczne, a ty – choć nie zawsze jesteś spokojny – umiesz zatrzymać się i zrozumieć, że każde zachowanie dziecka ma jakąś przyczynę i sens.