"Smerfy. Wielki Film" i scena, która nie powinna trafić do bajki. Z czym oswajamy dzieci?

Na premierę filmu "Smerfy. Wielki Film" wybrałam się z moim ośmioletnim synem, jego kolegą z klasy i jego mamą – pełna nadziei na kolorową, dziecięcą przygodę.

Smerfy początkowo biegają po magicznym lesie, robią figle i walczą z Gargamelem – ot, wszystko, czego można oczekiwać po rodzinnej animacji. Ale w jednej ze scen trafiają do… paryskiej dyskoteki, a tam kobiety w kusych kreacjach i szpilkach, przy barze alkohol – i cisza wśród dzieci, która mówi wszystko: naprawdę to potrzebne w filmie dla najmłodszych?

Smerfy wyruszają z wioski do prawdziwego świata, by uratować Papę Smerfa. Film obfituje w barwne animacje, dynamiczne sceny i żarty dla dzieci i dorosłych – nie brakuje nawet odniesienia do "boomerów" i pikantnych gagów. Do czasu.

W jednej z sekwencji Smerfy trafiają do nocnego klubu – na parkiecie tańczą ludzie – widzimy kobiety w mini i szpilkach, na barze stoją drinki, a alkohol leje się strumieniami. To była jedyna scena, w której syn i jego kolega absolutnie zamilkli i popatrzyli na siebie.

I teraz pytanie – co chcemy przekazać naszym dzieciom?

Scena trwa może dwie minuty, ale mam wrażenie, że zapadnie dzieciakom w pamięć na dłużej. Czy naprawdę pragniemy, by maluchy oglądały sytuacje rodem z imprezy dla dorosłych? I czy nie dało się tej akcji rozegrać inaczej – bez alkoholu, bez klubowych świateł, bez wieloznacznych sugestii?

Nie jestem przeciwniczką nowych konwencji i humoru skierowanego do różnych grup wiekowych. Ale uważam, że film dla dzieci powinien być bardziej ostrożny w komunikatach. Bo przecież uczymy dzieci przez obraz. I jeśli ten obraz pokazuje Smerfy idące na imprezę z drinkiem w ręku – to przestaje być to kontekst bajkowy, a staje się edukacyjnie wątpliwy.

Czy w przyszłości zaproponuję dziecku kolejne "Smerfy"? Jeżeli będą pełne kolorów i magii, to chętnie. Ale jeśli znów pojawi się w nich alkohol i "impreza dla dorosłych" – zastanowię się dwa razy.