logo
Dzieci, które potrafią rozpoznać i nazwać swoje emocje, łatwiej radzą sobie w interakcjach z rówieśnikami. Fot. Pexels.com
Reklama.

Kelsey Mora, ich autorka, jest certyfikowaną specjalistką ds. rozwoju dzieci oraz terapeutką. W serwisie CNBC podzieliła się sześcioma krokami wdrażanymi przez rodziców dzieci z wysoko rozwiniętymi umiejętnościami interpersonalnymi.

Oto one:

1. Pomagają dzieciom nazywać i przepracowywać emocje.

Dzieci, które potrafią rozpoznać i nazwać swoje emocje, łatwiej radzą sobie w interakcjach z rówieśnikami. Pomagając dziecku rozpoznać, co czuje, rodzice uczą je rozwiązywania problemów związanych z emocjami. Zamiast mówić "przestań płakać", warto zapytać: "Czy czujesz się smutny, bo nie udało ci się coś zrobić?". Tego typu rozmowy rozwijają samoświadomość emocjonalną, a dziecko staje się bardziej otwarte na wyrażanie swoich uczuć w sposób konstruktywny. Dzieci, które rozumieją swoje emocje, łatwiej odnajdują się w grupach, ponieważ wiedzą, jak reagować na trudne sytuacje.

2. Przygotowują dzieci na nowe sytuacje.

Zanim dziecko wejdzie w nowe środowisko – na przykład do przedszkola, szkoły lub na nową aktywność – warto je odpowiednio przygotować. Opowiedzenie o tym, czego się spodziewać, pomoże dziecku zredukować lęk i stres związany z nieznanym. Opowiedz dziecku, jak wygląda dzień w nowej grupie, jakie osoby będą w nim uczestniczyć, a także jakie zachowania są oczekiwane. Takie przygotowanie pozwala dziecku poczuć się pewniej i bardziej komfortowo w nowych sytuacjach, co jest kluczem do łatwiejszego nawiązywania relacji z rówieśnikami.

3. Wspierają samodzielne rozwiązywanie problemów i ustalanie granic.

Kiedy dziecko napotyka trudności, warto dać mu przestrzeń do samodzielnego szukania rozwiązań. Zamiast od razu podać gotową odpowiedź, warto zadać pytania: "Co możesz zrobić, by poradzić sobie w tej sytuacji?", "Jak myślisz, co będzie najlepszym rozwiązaniem?". To nauczy dziecko myślenia analitycznego oraz odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Warto także nauczyć dziecko stawiania granic w relacjach z innymi, np. poprzez wyrażanie swoich potrzeb i uczuć w sposób asertywny, ale szanujący drugą osobę.

4. Prowadzą autentyczne i adekwatne do wieku rozmowy z dziećmi.

Dzieci uczą się poprzez rozmowę. Im więcej szczerych i autentycznych rozmów, tym łatwiej będzie im odnaleźć się w różnych sytuacjach społecznych. Warto rozmawiać z dzieckiem na temat tego, co się wydarzyło w ciągu dnia, jak się czuje, jakie miało interakcje z rówieśnikami. W ten sposób dziecko nie tylko uczy się rozmawiać o emocjach, ale także zauważa, jak ważne jest dzielenie się swoimi przeżyciami i słuchanie innych. Rozmowy powinny być adekwatne do wieku – w młodszym wieku chodzi o proste pytania, a z czasem można przejść do bardziej zaawansowanych tematów, które rozweselą dziecko i pozwolą mu się otworzyć.

5. Uczą ich empatii.

Empatia to kluczowa umiejętność społeczna, która pozwala na rozumienie i dzielenie się uczuciami innych ludzi. Dzieci uczą się empatii, gdy widzą, że ich rodzice reagują z troską na emocje innych. Warto pokazać dziecku, jak reagować na smutek kolegi, jak pocieszyć, kiedy ktoś jest zmartwiony, oraz jak zauważyć potrzeby innych. Poprzez obserwację i naśladowanie rodziców, dzieci uczą się, jak reagować w trudnych sytuacjach, by wspierać innych, a tym samym tworzyć harmonijne i pełne zrozumienia relacje.

6. Wykorzystują zabawę do nauki umiejętności społecznych.

Zabawa to naturalny sposób nauki w dzieciństwie, który umożliwia rozwijanie umiejętności społecznych w sposób przyjemny i efektywny. Poprzez zabawy w grupie, takie jak gry zespołowe, dzieci uczą się współpracy, negocjowania i rozwiązywania konfliktów. Czas spędzony na wspólnych zabawach pozwala na budowanie zaufania, tworzenie relacji oraz rozwijanie zdolności komunikacyjnych. Zabawy, które angażują wszystkich, uczą także dzielenia się, cierpliwości i szacunku dla innych.

Ku przyszłości

Jesteśmy istotami społecznymi, a do życia naprawdę potrzebujemy innych, nawet jeżeli czasem wydaje nam się, że samotnia to nasza droga. Zauważanie i wspieranie kompetencji społecznych dziecka jest o tyle ważne, że będzie miało wpływ na jego relacje z otoczeniem przez całe jego życie.

A to, jakie zbuduje relacje, ile z nich dla siebie zabierze, ile od siebie będzie potrafiło dać, zdefiniuje większość jego życia.

Źródło: cnbc.com

Czytaj także: