Wspierają mnie, choć o tym nie wiedzą. Konta tych matek warto mieć w zasięgu oczu

Dorota Groyecka jest mamą małej Nadziei, dziennikarką. Trudno mi dobrać słowa, by opisać, z jaką mierzą się traumą, ale również na to, by opisać, w jak czuły, piękny sposób się nią dzielą i się z nią mierzą. Dorota jest wrażliwa, delikatna, pisze niesamowicie. A Nadzieja? Przepadam, za każdym razem, kiedy publikują film z jej śmiechem. To jest dziecko, z którym śmieje się cały kosmos.

Aleksandra Domańska jest matką Ariela, aktorką. Kiedy o niej myślę, w mojej głowie układają się dwa słowa: dystans i wolność. Ola ma otulające poczucie humoru, dystans do siebie, do świata, a przy tym dużo kobiecej miękkości. Kiedy jest zła, klnie, kiedy dzieli się czymś dobrym, cała jej twarz rozświetlona jest życiową energią. O, jest w niej bardzo dużo życia. I bardzo dużo prawdy o tym, że stawanie się matką to intensywny, długotrwały proces.

Aleksandra Utracka-Skoczeń jest artystką, matką dwóch dziewczynek: Nastki i Tosi. To głównie o tej drugiej pisze, wydała nawet książkę o tym, że nie poddała się, słysząc trudną diagnozę. Jej posty są pełne mądrości, takiego subtelnego podmuchu, który popycha nas do przodu. Mówi: "Przesyłaj w stronę swojego dziecka dobro, dobre intencje, dobre myśli. Ono to czuje".

Matka-siłaczka, nie poddaje się, choć nie zawsze spotyka ludzi, którzy dzielą tę samą wrażliwość. A jej głos… cóż, powinniście to państwo, sami zobaczyć:

Agnieszki Szpili nie trzeba nikomu przedstawiać. Orędowniczka osób z niepełnosprawnością w Polsce i ich opiekunów, niezwykle utalentowana pisarka i kobieta, która nie przebiera w słowach. Matka dla trzech dziewczyn, w tym dwóch z zaburzeniami zdrowia. Poważnymi, takimi, które nie są wizerunkowe, nie. Są okrutne, bywają zwierzęce, poniżające.

Jednak Szpila się nie poddaje, jest matką, siłą, podporą. Niezwykła energia, niezwykła.