Refleksyjne rodzicielstwo to klucz do bliskiej więzi z dzieckiem. Poznaj 10 najważniejszych zasad

Refleksyjne rodzicielstwo ma na celu uświadomienie sobie, że każde zachowanie jest powiązane z emocjami, przekonaniami, intencjami naszego dziecka. Dzięki obserwacji i uważności potrafimy zrozumieć zachowanie naszego dziecka, a to z kolei prowadzi do tego, że skupiamy się na motywacjach dziecka, a nie konkretnych jego działaniach.

Z badań wynika, że dzieci, które czują się rozumiane, mają większe poczucie bezpieczeństwa, tworzą zdrowe i silniejsze relacje, nie tylko z rodzicami, ale także rówieśnikami, są pewniejsze siebie, lepiej radzą sobie w trudnych sytuacjach.

Na jakich zasadach opiera się refleksyjne rodzicielstwo? Według Reginy Pally, psychiatry i psychoterapeutki, refleksyjne rodzicielstwo to 5 podstawowych umiejętności i 10 zasad przewodnich.

1. Naucz się "wciskać pauzę” i zwalniać. Często w ciągu dnia, z powodu nadmiaru zadań i obowiązków, funkcjonujemy na "autopilocie”. Refleksyjne rodzicielstwo zachęca, by choć od czasu do czasu zwolnić i spokojnie, z refleksją przyjrzeć się swojemu dziecku.

2. Bądź obecny w danej chwili. Uważność to podstawa refleksyjnego rodzicielstwa. Jak najczęściej staraj się być "tu i teraz”, by mieć możliwość przyjrzenia się swojemu dziecku, poznania go, zbliżenia się do niego. Jak najczęściej dawaj mu też poczucie bezpieczeństwa, np. przytulając je.

3. Wyciągaj wnioski. Gdy skupiamy naszą uwagę na dziecku, mamy szansę zrozumieć, co nim kieruje, z jakiego powodu zachowuje się w określony sposób. Nie myśl sztampowo, a tym bardziej nie zakładaj z automatu, że dziecko jest po prostu "niegrzeczne”. Zawsze za niewłaściwym zachowaniem kryje się jakaś motywacja czy intencja.

4. Daj sobie czas na refleksję. Przemyśl dokładnie, co może kryć się za konkretnym zachowaniem twojego dziecka. Jakie towarzyszą mu emocje? Czy potrafi je wyrazić?

5. Reaguj na motywację, a nie działanie. Zwykle skupiamy się na zachowaniu naszego dziecka i to je za wszelką cenę chcemy zmienić, gdy uważamy, że jest nieodpowiednie. Tymczasem refleksyjne rodzicielstwo koncentruje się na odkryciu, dlaczego dziecko się tak zachowuje, a nie skupia się na samym zachowaniu.

1. Zrozum, że na rozwój twojego dziecka masz wpływ nie tylko ty, ale całe jego otoczenie, różne reakcje i interakcje, jakie dzieją się wokół niego (w rodzinie, przedszkolu, szkole)

2. Daj sobie prawo do błędu. Refleksyjne rodzicielstwo zakłada poszukiwanie, sprawdzanie, doświadczanie i uczenie się na własnych błędach bez poczucia winy.

3. Uświadom sobie, że nie istnieje rodzic doskonały. Refleksyjne rodzicielstwo ma nas zachęcić do zastanowienia się nad sobą i swoim dzieckiem, wzajemnym postępowaniem, waszymi relacjami, by uzyskać autentyczny kontakt na linii rodzic-dziecko.

4. Zastanów się, dlaczego twoje dziecko zachowuje się w ten, a nie inny sposób, ale przemyśl też swoje reakcje na jego zachowanie. Czy umiesz zachować spokój? Czy nie reagujesz zbyt emocjonalnie? Czy potrafisz rozmawiać o uczuciach?

5. Wykorzystaj refleksje nad swoim rodzicielstwem do zmiany postępowania. Podążaj za swoim dzieckiem i zastanawiaj się za każdym razem, co jest dla niego dobre.

6. Ucz dziecko zrozumienia własnych emocji. Nie pouczaj i nie mów mu, że to np. dziwne lub głupie, że czuje się w ten sposób. Po prostu słuchaj i znajdź znaczenie emocji, które wyraża twoje dziecko.

7. Zwracaj największą uwagę na bliskość między wami, ale też na indywidualność i odrębność swojego dziecka. Nie wstawiaj go w żadne sztywne ramy i utarte schematy.

8. Zwracaj większą uwagę na mocne strony dziecka, niż na jego słabości. Koncentruj się na tym, co robi dobrze, a nie co robi źle.

9. Zrozum, że nieporozumienia i konflikty są częścią związku między bliskimi osobami, również na linii rodzic-dziecko. Staraj się z refleksją i uważnością podchodzić do wszelkich zatarć między wami, by zdać sobie sprawę z tego, co jest ich podłożem.

10. Zadawaj pytania: co, dlaczego, jak. To świetny sposób na zaangażowanie się w refleksyjne rodzicielstwo. Dlaczego moje dziecko zachowywało się w ten sposób? Zrezygnuj z uogólnień, które często są podsycane złością czy frustracją, tylko naprawdę spróbuj zrozumieć swoje dziecko.