Obecność ojca to jeden z fundamentów dziecka. Nie masz prawa go burzyć

Kiedy rodzice przestają się kochać

Zdarza się, że dorośli się rozstają, zwykle jedna ze stron jest bardziej poraniona niż druga. Żal, który kobiety mają do mężów po rozstaniu, wynika z różnych sytuacji, jednak niezależnie od nich, dziecko nie może być kartą przetargową.

Zwykle kiedy są dzieci, dorośli starają się rozstać tak, aby potomstwo nie ucierpiało. Unikają kłótni przy nich, unikają szarpanek, czasem radzą się specjalisty, jak przeprowadzić proces, żeby blizny na dziecięcej psychice były jak najmniejsze. Kiedy jednak już mieszkają oddzielnie, zdarza się, że otwiera się pole bitwy.

Zaczyna się niewinnie

"Umówiliśmy się, że będę się widywał z córką w każdy weekend, a także co drugi tydzień będę odbierał ją z przedszkola i aż do wieczora spędzał z nią czas" - zaczyna swoją opowieść Marek. Mężczyzna wspomina, że zasady, które ustalili z byłą żoną, działały tylko przez pierwszy miesiąc.

"Mała uwielbiała spędzać czas w moim mieszkaniu, urządziłem jej pokój, kupiłem łóżko, mimo że jej mama nie wyraziła zgody na nocowanie, ale chciałem, żeby wiedziała, że zawsze na nią czekam, że ma swoje miejsce nie tylko w moim życiu, ale też domu" - opowiada.

Na spotkanie przyszedł sam, była żona z adwokatem. Pani mecenas i pani mediator ucałowały się serdecznie na powitanie. Wtedy już Marek wiedział, że przegrał.

Rozliczanie z każdej sekundy

Mediatorka wypracowała dla rodziny system spotkań, jednak jako jedyne możliwe miejsce widzeń ustaliła adres mamy dziewczynki. A ta robiła wszystko, żeby wizyty nie były przyjemne. "Nie wolno mi było bez pytania wychodzić z pokoju córki, nawet do toalety, a ten jest niewiele większy od szafy. Kiedy wychodziłem po siedmiu godzinach, jeszcze na parkingu słyszałem, jak krzyczy, że tak mi zależało, a nawet przysługujących mi ośmiu godzin nie mogę wysiedzieć" - wspomina mężczyzna.

Żona w sądzie przedstawiła niezwykle precyzyjny obraz jego wizyt u córki. "Moje delegacje, kiedy uprzedzałem ją, że wyjeżdżam i nie będę mógł przyjść, były zapisane na czerwono, jako nie przyszedł. Latem chciałem zabrać małą na wakacje, nie dostałem zgody" - Marek nie ma wątpliwości, że była żona chce zrobić dokładnie to, co jej własna matka. Pozbyć się ojca z życia dziecka.

Dziecko to nie karta przetargowa

Często mężczyzna dostaje kontakty z własnym dzieckiem w nagrodę, kiedy wkupi się czymś w łaskę byłej partnerki, za karę - zakaz odwiedzin. Dziecko nagle okazuje się być chore, iść na urodziny kolegi, potem wyjeżdża z mamą i tak z każdą przełożoną, odwołaną czy skróconą wizytą więź umiera.

- Nie możemy wymagać od dziecka, że opowie się za którąś ze stron, a już na pewno nie wolno nam przelewać swojej frustracji wynikającej z rozstania na relacje dziecka z drugim rodzicem - mówi Magdalena Kietlińska, psycholog dziecięcy. - Jeśli matka ogranicza kontakty dziecka z ojcem, to zaburza jego poczucie bezpieczeństwa, chwieje podstawą. Przecież dotąd tata był miły, co się więc stało? - dodaje.

Brak ojca wpływa na rozwój i dorosłe życie

Chłopcy wychowywani bez ojca są pozbawieni wzorca psychoseksualnego. Nieobecność rodziciela w życiu syna skutkować może tym, że będzie on miał fałszywe wyobrażenie tego, jak zachowuje się mężczyzna. Chłopcy zupełnie odcięci od taty na wczesnym etapie rozwoju, często przesadnie eksponują swoją męskość.

Bywają aroganccy, traktują kobiety z wyższością, buntują się przeciw matce. Często jako normę męskości postrzegają fałszywy, wykreowany przez media obraz. Nie mając się do czego odnieść, odnoszą się do tego, co w sposób oczywisty wiąże się dla nich z męskością. A ta często jest w ich wydaniu przerysowana.

Córki wychowujące się z dala od ojca nie mają wzorca czułego, kochającego opiekuna, przez co znaczenie częściej wchodzą w toksyczne relacje, statystycznie wcześniej też przechodzą inicjację seksualną. Podobnie jak chłopcy, swoją wiedzę o męstwie opierają na fałszywy obrazie. Mężczyzna czuły opiekuńczy, jawi im się, jako istota zniewieściała. Szukają więc brutali i stają się częściej ofiarami przemocy.

Dziewczynki pozbawione ojcowskiej ręki często przejmują matczyne uwagi, jako pewnik i same zaczynają dopatrywać się nieuczciwości w każdym mężczyźnie. Mają trudności ze stworzeniem trwałego, opartego na zaufaniu i szacunku związku. Ich małżeństwa rozpadają się częściej, niż ich koleżanek wychowanych przez dwoje rodziców.

Nie rób tego dzieciom

Bycie matką nie upoważnia cię do decydowania za dziecko, do odcinania go od taty. Niezależnie od tego, jak bardzo poraniona wychodzisz z tej relacji, jeśli nie masz podstaw, żeby sądzić, że dziecku zagraża niebezpieczeństwo - nie masz prawa odcinać go od ojca.

Tata kocha tak samo, bezwarunkowo, szczerze, nawet jeśli dziecko zetrze kolana, bawiąc się z nim na placu zabaw, ale mówi, że było super, to niech ten uśmiech będzie argumentem. Kuszącym może być karanie byłego partnera, zwłaszcza jeśli to on odszedł, np. do innej kobiety, ale pamiętaj, że dziecko potrzebuje ojca. Jego silnego ramienia i jego miłości.