"Nie ma wolności bez samodzielności". 10 cytatów z Marii Montessori, które ułatwiają bycie rodzicem

Obecnie jej nazwisko kojarzy się najbardziej z systemem obecnym w szkolnictwie. Maria Montessori była przeciwniczką tradycyjnej edukacji. Uważała, że tłumi ona potrzeby, pragnienia i motywacje dzieci. Za wroga systemu Maria uważała szkolną ławkę, która była dla niej symbolem przestarzałej formy szkolnictwa.

Jej myśl pedagogiczna zakładała, że dziecko powinno być wychowywane w duchu wolności. Montessori twierdziła, że dopiero wolność wyzwala w najmłodszych kreatywność, a później wewnętrzną dyscyplinę. Dzięki mądrości życiowej, a także wiedzy medycznej i pedagogicznej stworzyła zasady, które na zawsze zmieniły podejście do wychowania dziecka.

Specjalnie dla każdego rodzica, który pragnie, by jego dziecko rozwijało się w duchu miłości, troski i wolności przygotowaliśmy 10 cytatów Marii Montessori. O wychowaniu powiedzą wam więcej niż niezwykłe metody, techniki czy poradniki dla rodziców.

1. O dyscyplinie

"Pierwszą umiejętnością, którą dzieci muszą nabyć, aby się aktywnie zdyscyplinować, jest zrozumienie, co jest dobre, a co złe. Zadaniem wychowawcy jest wytłumaczenie dziecku, by nie utożsamiało dobra z bezruchem, a zła z aktywnością. Tak jak to miało miejsce w starych metodach dyscyplinujących. Ponieważ naszym celem jest osiągnięcie aktywności, pracy, dobra, a nie bezruchu, bierności".

2. O wolności

"Musimy pamiętać o jednej podstawowej rzeczy. Danie dziecku wolności nie oznacza pozostawiania go samemu sobie, a już w żadnym wypadku zaniedbywania go. Pomoc, którą dajemy dziecięcej duszy, nie powinna być pasywną obojętnością w obliczu spotykających ją trudności. Powinna być ona czułym i uważnym wspieraniem jej rozwoju".

3. O wiedzy na temat wychowania

"Najważniejszą, lecz w tym samym czasie bardzo trudną rzeczą nie jest posiadanie wiedzy, co powinniśmy czynić. Jest nią uświadomienie sobie jakich przesądów i wyobrażeń powinniśmy się pozbyć, żeby móc kształcić dziecko".

4. O szkodliwym wychowaniu

"Nagrody i kary w naszych szkołach zniknęły samoczynnie, nie były bowiem potrzebne. Pochodzą one z zewnątrz, więc kiedy je stosujemy, znika spontaniczność ducha. Ponieważ nasza metoda oparta jest właśnie na spontanicznym rozwoju, dawanie nagród czy wyznaczanie kar nie ma sensu".

5. O edukacji

"Pierwszą rzeczą, którą edukacja powinna zapewnić, jest otoczenie, w którym dziecko mogłoby rozwijać siły dane mu przez naturę. Nie chodzi o to, by wyłącznie zabawiać go czy pozwolić mu czynić wszystko, na co ma ochotę. Oznacza to dostosowanie naszego myślenia do współpracy z naturą, słuchania jej praw, tych, które mówią, że rozwój dokonuje się podczas doznań w otoczeniu".

6. O rozwoju

"Niesłusznie sądzi się, że najlepiej może się rozwijać dziecko mające jak najwięcej zabawek i środków pomocniczych. Wręcz przeciwnie, nieuporządkowana mnogość przedmiotów na nowo obciąża duszę chaosem i przygnębia ją poczuciem zniechęcenia".

7. O wewnętrznej dyscyplinie

"Osią, nośnikiem, na którym stoi cała konstrukcja ludzkiej osobowości to praca w wolności, w zgodzie z naturalnymi potrzebami życia wewnętrznego. Podstawą dyscypliny wewnętrznej jest wolność przy pracy intelektualnej".

8. O niezależności

"Nie można być wolnym, jeśli nie jest się samodzielnym. Zatem, aby dziecko zdobyło niezależność, jego aktywne oznaki wolności osobistej muszą być akceptowane od najwcześniejszego dzieciństwa".

9. O osobowości dziecka

"Powinniśmy zauważyć osobowość dziecka, która pragnie rosnąć. Osobowość ta przejawia inicjatywę, wybiera sobie rodzaj pracy i ją wykonuje, zmienia ją w zależności od swoich potrzeb wewnętrznych, nie szczędzi wysiłku, raczej go szuka. Z ogromną radością pokonuje przeszkody w ramach swoich możliwości. Jest na tyle społeczna, że chce się ze wszystkimi podzielić osiągnięciami, odkryciami i małymi zwycięstwami, których dokonała. Nie ma potrzeby ingerowania".

10. O fascynacji przyrodą

"Tylko poeci odczuwają fascynację wąskim strumyczkiem źródlanej wody wypływającej spośród skał, tak jak odczuwa to dziecko, które wyraża entuzjazm, śmieje się, chce zatrzymać się i dotknąć go dłonią, jakby chciało go pogłaskać. Chyba nikt oprócz świętego Franciszka nie potrafi zachwycać się skromnym robaczkiem lub zapachem tak, jak czynią to dzieci".

Źródło: mojemontessori.com