Możesz nauczyć swoje dziecko inteligencji emocjonalnej
Możesz nauczyć swoje dziecko inteligencji emocjonalnej 123rf

Inteligencja emocjonalna to klucz do dobrego życia, bo gdy rozumiesz i jesteś w stanie kierować własnymi emocjami lepiej radzisz sobie w trudnych momentach – umiesz znieść porażkę, przyjąć krytykę, przyznać się do błędu, łatwiej też adoptujesz się, gdy w twoim życiu zachodzą zmiany. Dlatego coraz więcej rodziców zwraca uwagę na to, by wychowywać inteligentne emocjonalnie dzieci.

REKLAMA
Inteligencja emocjonalna ułatwia codzienne funkcjonowanie, bo osoby o wysokim jej poziomie są otwarci, asertywni, tolerancyjni, realistycznie patrzą na rzeczywistość. Świetnie radzą sobie ze stresem, a w sytuacjach kryzysowych potrafią kontrolować swoje emocje. Jeśli chcesz wychować inteligentne emocjonalnie dziecko, zacznij od tych 5 kroków.
1. Uznaj jego perspektywę. Gdy dziecko doświadcza trudnych emocji, takich jak złość czy gniew, spróbuj powstrzymać się od myślenia, że jego zdenerwowanie jest nieadekwatne do sytuacji. Wszyscy gromadzimy emocje, doświadczamy ich, a następnie musimy je "uwolnić”, by przejść dalej. Bądź empatyczny/a, co nie znaczy, że zgadzasz się na każde jego zachowanie, ale rozumiesz, że ma prawo do własnych odczuć.
Jak to wpływa na inteligencję emocjonalną? Dzięki temu pomagasz dziecku zastanowić się, co wywołuje w nim takie emocje, jak radzić sobie z nimi, gdy ich doświadcza, rozwijasz też w nim empatię.

2. Pozwól na wyrażenie emocji. Nie neguj ani nie minimalizuj żadnych emocji swojego dziecka, bo w ten sposób uczysz je tylko, że niektóre uczucia są wstydliwe lub niedopuszczalne. Odrzucenie lęku lub złości nie spowoduje, że dziecko nie będzie odczuwać tych emocji, a jedynie spróbuje stłumić je.
Niestety one nie znikają, tylko szukają ujścia w inny sposób. Stąd często u dziecka koszmary senne lub nerwowe tiki. Pozwól mu na odczuwanie całej palety uczuć, ale wytłumacz, że nie wszystkie zachowania, np. bicie podczas wybuchu złości, są dopuszczalne.
Jak to wpływa na inteligencję emocjonalną? Jeśli ty akceptujesz emocje swojego dziecka, ono również je akceptuje. Nie pomyśli, że jakieś emocje są złe, wstydliwe, niebezpieczne, przez co nie będzie też budować wypaczonego obrazu samego siebie, że coś jest z nim nie tak. Poza tym akceptacja emocji to pierwszy krok, by nauczyć się nimi zarządzać.

3. Słuchaj uczuć swojego dziecka. Bez względu na to, czy ma lat 6 czy 16 dziecko potrzebuje, żebyś wysłuchała wyrażanych przez niego uczuć. Gdy zapewnisz mu bezpieczną przestrzeń, by mógł "wyrzucić” z siebie trudne emocje, one szybciej przeminą, a twoje dziecko znów będzie chętne do współpracy.
Jak to wpływa na inteligencję emocjonalną? Gdy dziecko przytłaczają silne emocje, zwykle stara się je odeprzeć, dopóki nie poczuje się wystarczająco bezpiecznie, by ich doświadczyć. Dzięki temu uczy się zaufania do samego siebie – wie, że jest w stanie poradzić sobie z własnymi emocjami, znajduje też sposoby na ich mądre uzewnętrznianie.
4. Naucz dziecko rozwiązywania problemów. Jak przedstawiają to obrazowo psychologowie – emocje to wiadomości, a nie błoto do pławienia się w nim. Dziecko ma nauczyć się przyjmować emocje, tolerować je, najlepiej bez potrzeby nadmiernej reakcji na nie, a gdy zostaną zrozumiane i zaakceptowane, to zwykle tracą swój ładunek i zaczynają się rozpraszać.
To właśnie wtedy jest czas na działanie i konstruktywne rozwiązywanie problemów. Nie wymyślaj jednak rozwiązań za dziecko (ale możesz mu np. zaoferować wspólne zastanowienie się nad ewentualnymi rozwiązaniami) i zobacz jak samo sobie poradzi.
Jak to wpływa na inteligencję emocjonalną? Dziecko musi nauczyć się wyrażać swoje uczucia, ale też szukać sposobów radzenia sobie z nimi, a co za tym idzie rozwiązywania swoich problemów. To wymaga praktyki, a czasem wsparcia ze strony rodzica.
5. Baw się. Czasem trudne emocje łatwiej wyrazić poprzez zabawę, np. odgrywając różne trudne scenki (złości, gniewu, agresji) ulubionymi zabawkami dziecka.
Jak to wpływa na inteligencję emocjonalną? Codziennie dziecko doświadcza wielu różnych uczuć (np. smutku, złości, zazdrości) wobec których czuje się bezsilny. Gdy przetworzy te uczucia podczas zabawy, łatwiej będzie mu je wyrazić, zaakceptować, a następnie poszukać rozwiązań, bez potrzeby mówienia o nich wprost, zwłaszcza gdy na pewnym etapie rozwoju może po prostu jeszcze tego nie potrafić.

Źródło: ahaparenting.com