"Zostaw, tu jest obsługa". Tak wychowujemy pokolenie roszczeniowców, które nie szanuje nikogo

Zwraca również uwagę na poszanowanie wspólnej przestrzeni. Dla przykładu podaje sytuację z placu zabaw, gdzie dziecko huśta się na stojąco i nieważne jest to, że ma buty w błocie, więc po jego zabawie nikt inny nie skorzysta z tego miejsca.

– Wspólne urządzenia nie są niczyje, nie wolno ich dewastować. Powiem wam, że po kilku tygodniach obserwacji jestem głęboko zasmucona. A gdy pracownik z Ukrainy to i rodzice – bywa – traktują go nieładnie – podsumowuje.

– To jest ogromny problem, ciężko z tym walczyć. Kiedyś opiekowałam się dziećmi, dwóch chłopców. Siedzieli przy stoliku i rysowali. Młodszemu upadły kredki, już się nachylał, ale starszy go zatrzymał i mówi: "Zostaw, niania to podniesie". Był bardzo zdziwiony, kiedy jednak poprosiłam, aby młody sam je podniósł, bo przecież "jestem pomocą domową i to mój obowiązek robić za nich rzeczy". Brak mi słów – skomentowała jedna z kobiet.

Inna podała przykład odnoszący się bezpośrednio do wpisu Superniani: "Niestety byłam świadkiem podobnej sceny. Moje dzieci sprzątały kulki, które wypadły z basenu. Podchodzi chłopiec ok. 5 lat i mówi: "Zostawcie, od tego jest służba, gdyby nie ten bałagan to nie mieliby, co robić". Moje dzieci zrobiły wielkie oczy, wzruszyły ramionami i dokończyły sprzątanie. Nawet jeśli w domach to nie oni sprzątają, to szacunek należy się wszystkim tym, których czasem nie widać, a robią tak dużo dla porządku i bezpieczeństwa".

Nie reagują na kartkę "kasa nieczynna" i w obecności potomka domagają się obsłużenia przez pracownika, który w danej chwili zajmuje się czymś innym. Krytykują, pozwalają sobie na poniżające komentarze ("No przecież widzę, że pan nic nie robi"), nie szanują drugiego człowieka.

– Ten apel niestety dotyczy nie tylko okresu wakacji i pobytów wczasowych, a przede wszystkim nie tylko dzieci. W galeriach handlowych, szkołach, przychodniach w serwisach sprzątających też pracują ludzie. Niestety spora część osób dorosłych daje przykład swoim pociechom, sami rozrzucają śmieci (łącznie z tymi rzucanymi przez okno w trakcie jazdy samochodem), pozostawiają nieporządek w toalecie, nie wycierają butów ze śniegu czy deszczu, wchodząc do sklepu, nie mówią "dzień dobry" itp. Niestety przykład idzie z góry, a dzieci najchętniej uczą się, obserwując i naśladując zachowania swoich opiekunów. Smutne, ale prawdziwe – skomentowała jedna z kobiet.

Dzieci patrzą. Chłoną. Za kilka lat to oni będą takimi zblazowanymi, roszczeniowymi dorosłymi, którzy na stałe wymazali ze swoich słowników słowo "szacunek". Chcemy tego?