"Bez dzieci to wakacje, z nimi survival"– ten temat podzielił rodziców. Zapytaliśmy, co wybierają

Kamil Nowak, autor profilu "Blog Ojciec" napisał kiedyś: "Najlepszy rodzaj wychowania dzieci: Przez 50 tygodni rodzicielstwo bliskości, a przez 2 tygodnie rodzicielstwo odległości".

O zdanie zapytałam również Matyldę, mamę prawie półtorarocznej dziewczynki. Kobieta z mężem zdecydowali się na urlop tylko we dwoje. – Zaletą wyjazdu bez dziecka jest przede wszystkim możliwość wyspania się. A także odpoczynek psychiczny i fizyczny, bo przy takim rocznym dziecku jak nasze nie można nawet posiedzieć i wypić kawy bez zwracania na niego uwagi. I oczywiście spędzenie czasu tylko we dwoje, co jest bardzo trudne na co dzień.

– Podjęliśmy taką decyzję, bo nie widzimy zalet w braniu tak małego dziecka na wycieczkę za granicę czy weekend w SPA. Wiemy, jak nasza córka lubi spędzać czas, więc zwiedzanie przez cały dzień, ciągłe zmiany miejsc albo odprężanie się w SPA nie sprawiłoby jej tyle radości, co zabawa w domu/na świeżym powietrzu/z innymi dziećmi. Dodam, że byliśmy z 5-miesięczną córką na tydzień w górach i uważamy, że był to bardzo udany wyjazd. Ponadto mamy zaufanie do ludzi, z którymi ją zostawiamy w trakcie naszej nieobecności. Planujemy podobne wyjazdy we dwoje, ale z dzieckiem również. Po prostu próbujemy to rozdzielić w taki sposób, żeby wszyscy czuli się jak na wakacjach – mówi Matylda.

A Weronika, mama 4-latka, zapytana o to, czy zdecydowałaby się na wyjazd w pojedynkę (bez męża i dziecka), odpowiada: "Pewnie! Gdyby było mnie stać, to pewnie, że bym się zdecydowała. Gdy jest się mamą i żoną, to ciągle się odpowiada na pytania, ciągle jest się potrzebnym. I to jest super. Ale gdy nagle można zająć się tym, co się samemu robi, a nie co robią inni, to jest to lekki szok i fajna ulga".

– Fajnie pojechać z koleżankami na imprezę lub wyjazd na 2 dni, natomiast wakacje nasze są po to, by je spędzić razem z dzieckiem. Mam 3-latka i nie wyobrażam sobie, żebyśmy pojechali bez niego na wakacje – napisała jedna z komentujących. Inna natomiast dodała: "Zdarzyło mi się raz czy dwa wyjechać bez dzieci na maksymalnie 3 dni i nie potrafiłam bez nich odpoczywać. Ciągle miałam poczucie winy i martwiłam się, czy u nich wszystko w porządku. W moim przypadku bez sensu jest taki wyjazd, chcę mieć dzieci przy sobie, więc nikomu nie zazdroszczę wakacji bez dzieci, ale jeśli ktoś lubi proszę bardzo".

Inna z mam szczerze wyznała, że na wakacjach bez dzieci by się wykończyła psychicznie. Dlaczego? – Bo jestem taka kwoka, Matka Polka – przyznała. Inne mamy podawały podobne argumenty – i tak by nie odpoczęły, bo by się martwiły, co się dzieje ich pociechami.

Dorota dodaje, że urlop to również świetna okazja, by dzieci spędziły więcej czasu z tatą, który z powodu pracy widuje się z nimi rzadziej niż mama. A także, że razem jest po prostu weselej. Jej mąż zwraca natomiast uwagę na kwestie logistyczno-organizacyjne – pierwszeństwo w kolejkach, więcej bagażu podręcznego czy... życzliwość "miejscowych".

– Sami moglibyśmy pojechać, ale raczej na taki weekendowy wyjazd, do jakiegoś miasta. Na dłuższy, samotny wyjazd to dopiero jak dzieci staną się wyszczekanymi nastolatkami. Po prostu nie jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy nawet niemowlaka potrafią zostawić i sobie pojechać na wczasy, co nie zmienia faktu, że to ich sprawa i wybór – podsumowuje Dorota.

A jak jest u was? Wolicie spędzać wakacje całą rodziną czy jedynie z partnerką/partnerem? A może organizujecie dwa urlopy? Z dziećmi i bez? Chyba ostatecznie najważniejsze jest to, żeby nie działać wbrew sobie i sprawić, by każdy członek rodziny czuł się komfortowo, prawda?