Zawadzka zapytała 4-latka "jaki jest". Jego odpowiedź uświadamia błąd wielu rodziców

Z racji, że nie ma trudnych dzieci, są tylko dzieci zaniedbane, pytanie: "Jaki jesteś?" należy zadać również rodzicom. Trudne zachowania nie biorą się znikąd. Dziecko jest jak walizka, co do niej włożysz, to wyjmiesz, gdy dojedziesz na miejsce. Trudno w to uwierzyć?

Dawid lubi słuchać głośniej muzyki, przy której podskakuje i wiruje w spazmatycznym tańcu. Często też wpada w tarapaty, ponieważ podskakuje, macha rękami i narusza przestrzeń osobistą innych dzieci.

Okazuje się, że chłopiec zwyczajnie naśladuje swoich najbliższych – dziadka, który mimo 80 lat próbuje się wspinać po drabinie, babcię, która w domu ciągle krzyczy na dzieci i koty. Jego mama jest na ogół spięta i kontroluje każdy ruch syna, a nawet z wyprzedzeniem krzyczy "nie!".

A tymczasem wystarczyło dziecku np.: zapewnić możliwość wyładowania nadmiaru energii, aby następnie móc skoncentrować się na uczeniu go, jak i kiedy należy grzecznie siedzieć.

Pamiętaj – nie możesz wymagać doskonałości. Czasami twoje dziecko nie zdobędzie nagrody. Czasami przyjdzie z uwagą ze szkoły. Nie przekreślaj go od razu. Dziecko, jak każdy, może mieć zły dzień, złości się, frustruje. Jeśli się tak zdarzy, pomóż mu się wyciszyć, porozmawiaj. Poszukaj rozwiązań – może potrzebuje więcej twojej uwagi, sportu, gier zespołowych, zastosowania technik wyciszenia. Ale przede wszystkim nie przypinaj mu łatki "trudne dziecko".

My dorośli lubimy nazywać trudności i problemy. To pomaga radzić sobie z czymś, co nas przeraża, tylko czy określenie dziecka trudnym to nie ułatwienie sobie sprawy, a utrudnienie życia dziecka? No właśnie.

I jeszcze jedno – umysł i ciało dziecka rozwija się dynamicznie. Potknięcia rozwojowe widoczne w tym miesiącu mogą zniknąć w przyszłym tygodniu. To nieodłączne wzloty i upadki, jakie twoje dziecko musi przeżyć w drodze ku dorosłości. Dlatego właśnie doświadczeni psychologowie, pedagodzy, wychowawcy nie przejmują się pojedynczymi incydentami i nie ponaglają do uzyskania "diagnozy". Co więc robią? Cierpliwe obserwują i czekają, bo wiedzą, że wiele problemów rozwiązuje się samoistnie.