"Był smutny, bo zabierali mu lalkę". Tak rodzice pozbawiają dzieci ważnych umiejętności

Raz widziałam mamę, która wyrywała około 4-letniej dziewczynce samochodzik, bo to "zabawka Tomeczka", innym razem byłam świadkiem sklepowej awantury. Tata usilnie próbował wyrwać z objęć syna lalkę, bo przecież "to nie jest dział przeznaczony dla chłopców". Podejrzewam, że większość z nas była świadkami podobnych zajść, a ileż razy to sami w podobnych sposób odzywaliśmy się do własnych pociech.

Nie potrzeba dużo czasu, by dziecko właśnie taki przekaz zakodowało w swojej głowie: nie mogę czegoś robić tylko dlatego, że jestem chłopcem/dziewczynką. Nie brzmi to dobrze. Przecież gdy dorastamy, dociera do nas, że każdy z nas ma inne potrzeby, wrażliwość, charakter, a kategoryzowanie ludzi jest krzywdzące.

Hogg grzmi: "To piramidalna bzdura"! Pielęgniarka wskazuje, że skoro z chęcią podsuwamy najmłodszym zabawki, które pobudzają wyobraźnię czy uczą nowych umiejętności, to równie dobrze, możemy w ten sposób eliminować z procesu wychowania stereotypy związane z płcią. – Chłopiec bawiący się lalką, uczy się opiekuńczości. Dziewczynka bawiąca się wozem strażackim uczy się aktywności i energicznego działania. Dlaczego mielibyśmy którekolwiek z nich pozbawiać pełnego zakresu doświadczeń? Gdy dorosną, będą musieli wykazać się jednym i drugim.

Dzieci myślą. Chcą się uczyć, podejmować decyzje, próbować. Nie mogą być traktowane jak zabawki dorosłych, robociki, które możemy dowolnie programować. Oczywiście rolą rodzica jest przekazywanie wiedzy i umiejętności, ale do pełnego zestawu dochodzą jeszcze doświadczenia. A te maluch może zdobywać, gdy dajemy mu swobodę działania i wybierania.

Zdarzyło wam się powiedzieć synowi/córce, że powinno odłożyć jakąś zabawkę, bo "nie jest dla chłopca/dziewczynki"? Czy raczej pozwalacie bawić się wszystkim?