To taki trochę żart: że kobiety są bardzo delikatne w stosunku do dzieci, a mężczyźni lubią podrzucanie i zabawy bardziej "dynamiczne". W całym żarcie chodzi oczywiście o to, że większość kobiet widząc tatusia, rzucającego maluchem wpada w dzikie przerażenie. Poza stereotypami jest jednak w tym wszystkim ziarenko, które tłumaczy kobiecy niepokój.
Zespół dziecka potrząsanego (SBS)
To "ziarenko" ma nawet swój medyczny termin. Zespół dziecka potrząsanego (ang. shaken baby syndrome) opisuje objawy powstałe na skutek gwałtownego potrząsania i/lub uderzania dziecka w głowę. Po raz pierwszy tę przypadłość opisano w 1972 roku. Fundacja Dzieci Niczyje podaje, że SBS w 20% powoduje śmierć dziecka w pierwszych dniach po urazie.
Problem dotyczy głównie dzieci w pierwszym roku życia, jednak może pojawić się również u niemowlęcia. Zespół dziecka potrząsanego jest trudny do zdiagnozowania i wbrew pozorom nie jest jedynie wynikiem stosowania przemocy. Niebezpieczne może być podrzucanie podczas zabawy, zbyt intensywne kołysanie na rękach czy bujanie w wózku. Trzeba również być czujnym podczas jeżdżenia z maluchem po wyboistej drodze.
Uraz mózgu
Wystarczy pięć sekund zbyt mocnego potrząsania, by mózgu dziecka doszło do poważnych i nieodwracalnych zmian, a nawet śmierci. Głośna była sprawa ojca z Belfastu, którego oskarżono o zabójstwo 14-tygodniowej córeczki. Utrzymywał, że jest niewinny, a śledztwo potwierdziło jego wersję. Dziecko zmarło wskutek urazu mózgu spowodowanego potrząsaniem.
Niektórzy myślą, że dynamicznymi i gwałtownymi ruchami szybciej uspokoją płaczące czy marudne niemowlę. Niestety opadająca w górę i w tył główka może zostać w ten sposób uszkodzona – mózg przemieszcza się wtedy w obrębie przestrzeni wewnątrzczaszkowej, dosłownie "odbija się" o ściany czaszki.
Najczęstsze objawy SBS:
– krwotok w siatkówce
– krwiaki podtwardówkowe i podpajęczynówkowe
– obrzęk mózgu
– pogorszenie wzroku
– pęknięcia czaszki, siniaki w obrębie głowy, szyi i klatki piersiowej
– zadrapania i otarcia, złamania żeber i w obrębie kończyn.
SBS mogą towarzyszyć wymioty, zaburzony odruch ssania i połykania, problemy z oddychaniem i układem krążenia. Dziecko może być ospałe i apatyczne, nie może skupić wzroku i podnieść główki. Na skutek urazu dziecko może stracić wzrok lub słuch, mieć napady padaczkowe, wpaść w śpiączkę, a w późniejszym okresie trudności z nauką czy opóźnienie w rozwoju.