Fot. Flickr / [url=http://bit.ly/1U5uT2J]M Pincus[/url] / [url=https://creativecommons.org/licenses/by/2.0/]CC BY[/url]
Fot. Flickr / [url=http://bit.ly/1U5uT2J]M Pincus[/url] / [url=https://creativecommons.org/licenses/by/2.0/]CC BY[/url]

Każdy rodzic ma nieco inne metody wychowawcze, ale wszyscy powinni zgodzić się co do tego, że w tym przypadku ważną rolę odgrywają konsekwencja w działaniu oraz komunikacja z dzieckiem. Istnieje wiele czynników, które odgrywają istotną rolę w procesie wychowywania najmłodszych, np. ton głosu i kontakt wzrokowy. Zastanów się, ja powinnaś zareagować, kiedy twoje dziecko usiłuje postawić na swoim.

REKLAMA
Z pewnością bez trudu potrafisz wymienić wiele momentów, w których dziecko zagrało ci na nerwach. Na szczęście z każdej sytuacji, nawet pozornie trudnej do rozwiązania, istnieje jakieś wyjście. Podpowiadamy, kiedy dziecko nie powinno stawiać na swoim i co zrobić, żeby nawiązać z nim kontakt.
1. Jest niegrzeczne, wymagające i nieposłuszne
Maluchy niechętnie robią to, co wcześniej wykonywano za nich. Mogą nalegać, żeby zawiązać im sznurówkę albo dopraszać się karmienia, mimo że doskonale potrafią jeść łyżką. Uleganie ich presji pogarsza tylko sytuację i sprawia, że stają się jeszcze bardziej kapryśne.
Dziecko powinno wiedzieć, że niczego nie osiągnie siłą. Jeżeli się uprze, trudno jest przemówić mu do rozsądku, co nie oznacza, że jest to niemożliwe. Spróbuj nawiązać z nim kontakt wzrokowy, zmień ton głosu. Możesz wyszeptać coś maluchowi do uch, łagodnie wziąć za rękę. Bądź wyrozumiała i cierpliwa. Szukaj kontaktu, a nie zwady.
2. Marudzi i chlipie
Dzieci, które nie potrafią wyrażać swoich emocji we właściwy sposób, często wpadają w płacz. Odreagowują w ten sposób sytuacje, w których nie potrafią się odnaleźć. Powiedz maluchowi, że marudzenie nie jest dobrym sposobem na przykucie maminej uwagi. Wytłumacz, że dopóki się nie uspokoi, nie możesz nic dla niego zrobić. Czasem trudno to zaakceptować, ale dziecięce łzy nie powinny być narzędziem perswazji.
3. Łamie wcześniej ustalone reguły
Rozpieszczane jedynaki, ulubione wnuki, ale również inne dzieci lubią łamać zasady. Zwłaszcza, jeżeli są przyzwyczajone do bycia w uprzywilejowanej pozycji. Zadają nużące pytania i domagają się przyzwolenia na rozrywkę nawet wówczas, gdy czas poświęcony na zabawę już minął. Coraz trudniej jest oderwać je od tabletów i smartfonów, chcą więcej deserów i słodyczy, błagają, żeby nie kłaść ich do łóżka. Chociaż potrafią być bardzo konsekwentne w swoich działaniach, brak zasad nie jest najlepszą metodą wychowawczą. Dlatego trzymaj się ustalonych wcześniej reguł i nie daj się zmanipulować.
4. Bije i wyzywa inne dzieci
Jeżeli przyłapiesz dziecko na gorącym uczynku, natychmiast zareaguj. Zrób coś, żeby odczuło, że źle zrobiło i błyskawicznie wytłumacz, dlaczego. Przypominaj mu tak często, jak będzie to konieczne, że nie powinno zadawać innym bólu – ani słownie, ani fizycznie.
Jeśli zachowanie dziecka jest karygodne, nie krzycz i nie praw morałów, ale daj mu czas, żeby ochłonęło – tyle, ile go potrzebuje. Postaraj się użyć argumentacji, która przemówi młodemu człowiekowi do rozsądku. W miarę możliwości odwołaj się do jego emocji. Wytłumacz, że krzywdząc innych, zraża ich do siebie. Naświetl mu minusy nagannego zachowania i poinformuj o konsekwencjach, jakie to ze sobą niesie. Możesz dać mu do zrozumienia, jak interpretujesz jego zachowanie, mówiąc np. tak: „Myślę, że nie dojrzałeś jeszcze do tego, żeby bawić się z innymi dziećmi”.
5. Nie słucha tego, co się do niego mówi
Czasem dziecko jest tak pobudzone, że trudno do niego dotrzeć. Przez podekscytowanie nie zwraca uwagi na to, co się do niego mówi. Spróbuj odwrócić uwagę swojego podopiecznego od tego, co go rozprasza i zająć go czymś innym. Ta metoda czasem skutkuje. Jedna z mam powiedziała, że w takich sytuacjach klęka przed swoim synkiem, bierze go za rękę i zwraca się do niego z następującymi słowami: „Przestań, posłuchaj mnie”.
Rodzicielstwo nie jest usłane samymi różami. To normalne, że rodzice się denerwują, ale dbaj o to, żeby nie być zbyt surową dla swojego dziecka. Ważne jest, abyś potrafiła przyznać się sama przed sobą do tego, kiedy jesteś szorstka i zbyt wymagająca. Zastanów się, co możesz z tym zrobić. Nie powinnaś wymagać od dziecka tego, czego nie jesteś w stanie dać sama. Jeśli już puszczą ci nerwy, nie bój się powiedzieć „przepraszam”, a kiedy czujesz, że naprawdę to się więcej nie powtórzy, zapewnij o tym dziecko.
Źródło: smartparenting.com