Uczucie i namiętność dawno wygasły. Zostały wspólne dzieci i kredyt

Beata nigdy dotąd nie miała powodów by kwestionować to, że jej związek ma sens. Bo niby dlaczego miałaby? Przecież ona i Michał byli zgodnym małżeństwem, mieli dwójkę dzieci, pięknie urządzone mieszkanie. Do refleksji skłoniła ja dopiero rozmowa z przyjaciółką, która właśnie rozstawała się ze swoim partnerem. Beata usiłowała odwieść koleżankę od decyzji o zerwaniu, co tylko tą zirytowało.

Zaraz po ślubie wzięli kredyt i kupili mieszkanie. Potem nastała era dzieci. Beata urodziła pierwszego synka, po półtora roku znów zaszła w ciążę, mieli drugiego chłopca. Po roku od jego narodzin Beata na dobre wróciła do pracy, mieli w końcu duży kredyt do spłacania.

I życie toczyło się swoim torem: praca, kolacja, odrabianie lekcji z chłopcami, wieczorem wspólne oglądanie telewizji. Weekendy to był czas sprzątania, planowania jadłospisu na cały tydzień, zakupów. Resztę czasu poświęcali na spacer lub turniej gier planszowych z chłopcami, od czasu do czasu spotykali się ze znajomymi. Może czasem czuła znudzenie, ale nie umiała niczego zmienić. Poza tym taka rutyna dawała chłopcom poczucie bezpieczeństwa.

Beata jedno wiedziała na pewno: nie żałowała drogi, jaką w życiu wybrała. Zaczęła się tylko zastanawiać nad tym, co ją właściwie łączy z Michałem. Namiętność? To się zgubiła gdzieś pomiędzy planowaniem zakupów na cały tydzień a wyliczaniem raty kredytu. Seks? Zdarzał im się raz na miesiąc lub dwa. Porozumienie dusz? Byli zgodni na co dzień, sprawnie dzielili się obowiązkami. Ale już od lat nie prowadzili wielogodzinnych, pasjonujących rozmów jak Julie Delpy i Ethan Hawke w „Przed wschodem słońca”. Kiedyś to był ich ukochany film, a teraz? Po prostu oglądali to, co akurat było emitowane w telewizji. Wspólne wyzwania? Pod warunkiem, że takim można nazwać spotkanie się przy piwku zawsze z tymi samymi znajomymi, którzy prowadzą tryb życia podobny do nich.

Wnioski? Ona i Michał byli jak dobrze prosperujące przedsiębiorstwo. Razem byli w stanie podołać trudom rodzicielstwa, potrafili udźwignąć ciężar zaciągniętego kredytu, do tego darzyli się szacunkiem i potrafili miło spędzić ze sobą czas. Jednak kiedy jedno z nich wyjeżdżało na dłużej, nie było tęsknoty. Namiętność już dawno między nimi wygasła. Łączyło ich przywiązanie i przyzwyczajenie. No i oczywiście dzieci i kredyt.

Mieszkania, które będą jeszcze spłacać latami? Nie po to to wszystko budowali, by miała kiedykolwiek to burzyć dla miłosnych uniesień. Tak jak było, było dobrze. I tylko czasem w głębi duszy zazdrościła koleżance, która mogła sobie pozwolić na to, by po prostu spakować się i wyprowadzić z wynajętego mieszkania.