"Ma dopiero pół roku więc i tak nie zrozumie". Dlaczego warto postawić na swoim i czytać maluchowi nie tylko bajki

Dla Nas i naszych książkowych bohaterów. Od początku mamy swój rytm dnia. Poranna toaleta, drzemka, spacer, popołudniowa lektura i wieczorna kąpiel. Im moja córka jest starsza tym każdy z punktów dnia się zmienia. Podczas spaceru zatrzymujemy się na huśtawce. Rano i wieczorem myjemy zęby (na razie całe dwa). Popołudniowe czytanie też się zmienia – latem czytałyśmy na kocu lub w hamaku. Czasem zabieramy książkę do sypialni, czasem leżakujemy na dywanie w salonie a czasem zapraszamy do lektury tatę lub babcię. Są jednak trzy stałe punktu które się nie zmieniają – moja córka, ja i książka.

Żyjemy szybko, w ciągłym biegu, w ciągłym stresie. Otacza Nas wiele obrazów i dźwięków. Sama mam czasem wrażanie, że dzieje się za dużo, że nie umiem się skupić i odnaleźć. A co dopiero dziecko! Ten mały człowiek dopiero uczy się świata, uczy się ludzi, uczy się wszystkiego. Nie ma lepszego nauczyciela niż wyciszenie i skupienie na jednej tylko rzeczy. Ktoś pomyślał o czymś innym niż książka? Chętnie dowiem się o czym, bo dla mnie to właśnie lektura jest najlepszą odskocznią od codzienności. Warto skupić uwagę na tym jak wygląda bohater, o czym myśli, zastanowić się czy wybrana przez księżniczkę sukienka była rzeczywiście najładniejsza? A może książkowy śmiałek powinien był inaczej rozwiązać zagadkę! Mam wrażenie, że umiejętność skoncentrowania się na jednej tylko rzeczy jest w dzisiejszych czasach towarem deficytowym. Chciałabym, żeby moje dziecko potrafiło skupić się na jednym problemie, przeanalizować go i rozwiązać bezboleśnie. Ta umiejętność przyda jej się w szkole, na studiach i w dorosłym życiu.

Wiesz już co to miłość, zło, empatia. Co to szacunek i współczucie. Ale ten mały człowiek, który drepcze obok Ciebie dopiero się tego uczy. Dopiero zaczyna rozumieć na czym polega przyjaźń i zaufanie. Denerwuje się, że nie umie nazwać emocji, albo że do końca nie rozumie tego co przeżywa. Ty i dobra książka możecie mu pomóc. Pewnie nie da się wytłumaczyć kilkumiesięcznemu brzdącowi wszystkich pojęć, a nastolatek definiuje je po swojemu. Mam jednak przekonanie, że będąc gdzieś obok i mając wsparcie w odpowiedniej lekturze pomogę mojemu dziecku zrozumieć niektóre zasady, spróbuję wytłumaczyć na czym polegają, postaram się wyjaśnić wszystkie wątpliwości. I wychować ją tak, by potrafiła ocenić co dla niej będzie ważne i dobre. By stała się wrażliwą kobietą.