"Sprawię, że córka nie będzie chciała cię znać". Wulgaryzmy, awantury, groźby pobicia to norma

Nowe, lepsze życie?
Sylwia decyzję o ślubie podjęła, gdy na teście ciążowym pojawiły się dwie kreski. Przemek przed ołtarzem chciał stanąć już od wielu miesięcy, ale…tylko on. Sylwii papierek nie był potrzebny, ale ciąża zmienia podejście do wielu spraw. Zamiast przed ołtarz powędrowali przed biurko urzędnika. Mieli zacząć nowe, wspólne i szczęśliwe życie. Faktycznie – było nowe i było wspólne. Ale czy szczęśliwe?

Badania wskazują, że to kobiety częściej są ofiarami przemocy psychicznej.
Przemocy, która nie zostawia widocznych śladów. Przemocy, która jest przestępstwem. Z przeprowadzonych przez MSW na początku 2015 roku badań wynika, że aż 14 proc. Polaków w przeciągu ostatniego roku było świadkiem przemocy (fizycznej i psychicznej) w rodzinie. Niestety, tylko dwie na pięć osób postanowiło zgłosić ją odpowiednim instytucjom.

Dobry ojciec i dobry mąż. To nie idzie w parze?
„Takiego masz cudownego męża, taki pomocny, i taki troskliwy. Jesteś szczęściarą!” – słyszała wciąż Sylwia. Trudno było się nie zgodzić. Przemek w okresie między kolejnymi wybuchami, pokazywał swoją lepszą stronę – tę troskliwą, kochającą, opiekuńczą. Stan zadowolenia nie trwał jednak długo – Jest wspaniałym ojcem, naprawdę. Z Oliwką spędza mnóstwo czasu, daje jej prezenty, rozpieszcza, uczy nowych rzeczy. Widocznie trudno jest pogodzić rolę dobrego ojca i dobrego męża. Może to nie idzie w parze? – zastanawia się Sylwia.

Jestem nikim?
Wulgarne słowa, awanturowanie się, groźby pobicia, zastraszanie – tego doświadcza Sylwia. Dwa razy Przemek zabrał jej telefon, bo stwierdził, że kupili go za jego pieniądze, a poza tym…kto by chciał z nią rozmawiać. Zabrał jej też kartę kredytową, dając każdego dnia odliczoną sumę w gotówce - tak, aby wystraczyło na jedzenie. Powód? Powodów jest wiele: źle przyprawiona zupa, nie zrobione pranie, brudna podłoga. Możecie pomyśleć: „Głupia! Dlaczego od niego nie odejdzie?”. Ze strachu.

-Wiele już razy chciałam uciec. Wiele razy pakowałam walizki. Umawiałam się już nawet na spotkanie z adwokatem, aby pomógł mi się rozwieść. Przemek jednak skutecznie wybijał mi ten pomysł z głowy, wykorzystując naszą córkę. „Nie oddam Ci Oliwii, sprawię, że nie będzie chciała cię znać. Wiesz, że potrafię”. Wiedziałam. Bo kto da mi córkę? Nie skończyłam studiów, nie mam pracy. Nie mogę liczyć na pomoc rodziców. Mieszkanie, w którym razem żyjemy jest jego rodziców. Jestem nikim.

Dziś o miłości Sylwia nie chce słyszeć
A o seksie? Nie pamięta już, jak może być cudowny. Jej maż woli wirtualne doznania - Nakryłam go, gdy przeglądał stronę agencji towarzyskiej. Gdy zapytałam, dlaczego to robi, odpowiedział: "Gdybyś była ładniejsza, być może bym nie musiał". Zabolało - zwierza się Sylwia.

Przemek nigdy nie podniósł ręki na Sylwię, nigdy w brutalny sposób jej nie dotknął. O fizycznym gwałcie nie ma nawet mowy. Skutecznie jednak wyrobił w niej poczucie winy. Sprawił, że czuła się odpowiedzialna za każde niepowodzenie, które spotkało ich w życiu. Ukradli im samochód? To jej wina. Oliwia zachorowała? To jej wina. Zepsuł się komputer? To też jej wina. Tak właśnie działa emocjonalny agresor.