"Podał naszym gościom szczoteczki, aby wyczyścili swoje buty". Ratunku! Mój facet jest pedantem

-Wiesz, rozwodzę się z Krzyśkiem – powiedziała Sylwia. Rozwód? - nie mogłam uwierzyć. Do głowy przyszło mi jedno tylko słowo: „zdrada”. On? A może ona?

Serio. Nie zauważyłam. W ich domu faktycznie zawsze było czysto, ale czy to źle? Krzysiek latał ze ścierką i wycierał, gdy coś się rozlało. Ale to przecież też normalne.

-Zawsze był czyściochem. Imponowało mi to, fajnie jest przecież mieć zadbanego faceta. A że odkurzał każdego dnia? Że co chwila mył blat w kuchni, mimo że smugi już dawno na nim nie było? Każdy ma przecież jakieś dziwactwa. I wiem, powiesz pewnie: „widziały gały co brały”. Trudno się nie zgodzić – zdradza Sylwia.

-Jego nadmierne dbanie o porządek przeszkadzało mi zawsze, ale starałam się je zaakceptować. Na początku nawet trochę mnie śmieszyło, ale związek to kompromis, więc próbowałam się podporządkować. Myślałam, że z czasem i on odpuści. Nie odpuścił. Mam wrażenie, że nigdy nie było tak źle, mam wrażenie, że jego pedantyzm każdego dnia przybiera coraz ostrzejsze formy – opowiada Sylwia.

-Odkurza. Każdego dnia. Mówi, że musi, że to dla naszego dobra. Żebyśmy nie musieli wdychać szkodliwego kurzu. Przed odkurzaniem oczywiście ściera wspomniane wcześniej kurze. Dwa razy dziennie dokładnie szoruje łazienkę. Nie używa do tego specyfików zakupionych w sklepie, bo twierdzi, że są za słabe. Sam przyrządza „magiczne mikstury”, którymi smaruje wannę, prysznic i toaletę. Nie położy się spać, gdy wszystkie naczynia nie są umyte. Czasem mam wrażenie, że chce wyrwać mi kubek z ręki bo boi się, że go nie umyje. Wszystko, naprawdę wszystko w naszym domu ma swoje miejsce. Nawet czajnik ustawiony musi być pod odpowiednim kątem – dziubkiem w prawo – twierdzi Sylwia.

- To wszystko jeszcze jakoś mogłabym zaakceptować. Ale gdy zobaczyłam jak traktuje naszych gości, nie wytrzymałam. Urządziliśmy małą imprezę, aby świętować moje urodziny. Zaprosiliśmy kilka najbliższych osób. Już przy drzwiach Krzysiek poprosił ich, aby zdjęli buty. Potem wręczył im małe szczoteczki z prośbą, aby trochę je otrzepali. Myślałam, że zapadnę się pod ziemię. Szybko powiedziałam, że to taki żart i wyrwałam je z ich rąk. Krzysiek tego wieczoru już się do mnie nie odezwał. Ale to jeszcze nie wszystko. Gdy któryś z naszych znajomych opuszczał toaletę, Krzysiek wbiegał tam (tak, wbiegał to właściwe słowo) i ją mył. Impreza dość szybko się skończyła, a kolejne urządzałam tylko pod nieobecność mojego męża. Wstydziłam się jego zachowania.

Pedantyzm, jako przejaw perfekjonizmu, jeśli nie przekroczy pewnej niebezpiecznej granicy i jeśli mieści się w granicach zdrowego rozsądku, może być czymś dobrym. Pozwala prowadzić uporządkowane, dobrze zorganizowane życie. Łatwo jednak zatracić się w tej przesadnej „czystości” i poważnie skomplikować życie swoje i swoich bliskich.