Miłość to czyny, a nie puste deklaracje! Żona w domu, kochanka na boku

Złe wybory
„Zawsze trafiałam na frajerów. Zakochiwałam się, dawałam całą siebie, a oni i tak odchodzili. Często do innych kobiet” – opowiada. I nawet przez moment pomyślałam, że sytuacja, w której teraz się znajduje jest jakąś formą zemsty. Ale nie. Faktycznie po kilku nieudanych związkach szukała zabawy i seksu bez zobowiązań. Chciała zapomnieć o byłych, którzy to mieli być na zawsze.

Bez zobowiązań
„Wiedziałam, że jest dużo starszy ode mnie, więc nawet nie brałam pod uwagę poważnego związku. Właściwie to nawet nie wiem, dlaczego zdecydowałam się na tę randkę, chyba chciałam spróbować czegoś nowego”. Po kolacji odprowadził ją do domu, współlokatorki nie było, więc zaproponowała, by wszedł. Wylądowali w łóżku.

Jestem żonaty
O swojej rodzinie powiedział jej dość szybko, bo po tygodniu. Przyznał się sam, gdy zaproponowała mu, by poszli razem do kina. Początkowo nie zrobiło to na niej wrażenia, bo przecież na nic nie liczyła. Minęło jednak kilka tygodni i zdała sobie sprawę, że zaczyna coś do niego czuć. Przede wszystkim jednak zaczęła być zazdrosna.

Niby mimochodem go wypytywała – czy ma dzieci, a czym zajmuje się jego żona, czy planuje odejść, dlaczego im się nie układa. Odpowiedzi były standardowe: różnimy się/to małżeństwo było błędem/łączą nas dzieci i kredyty/nie sypiamy ze sobą.

Nadal czeka
Od pierwszego spotkania minęły cztery lata i niby zmieniło się dużo, a jednak nic. Na pewno poprawił jej się komfort życia, ponieważ dokładnie od trzech lat mieszka w dwupokojowym mieszkaniu, do którego on dokłada dużą sumę. Wybierali je razem i choć znajduje się na drugim końcu miasta, widzą się niemalże codziennie.

Na pewno odejdzie
Problem w tym, że on nie jest w delegacji, a w domu, który kupił wraz z żoną. Tam też mieszkają ich dzieci. Tam rozgrywa się jego prawdziwe, oficjalne życie. „Jest ze mną, wspiera mnie. To nie jest tak, że wpada tylko na seks. Obchodzimy swoje małe rocznice, uroczystości. Spędzamy razem część świąt. Wierzę, że odejdzie od żony, gdy sytuacja na to pozwoli”.

Przecież ciągle dzieci są za małe (serio? Mają 13 i 15 lat?), bo żona nie poradzi sobie sama (nigdy nie pracowała), bo są kredyty (i będą jeszcze przez kilkanaście najbliższych lat). „Czekam, bo bardzo go kocham i on mnie też. Wiem, mówi mi to codziennie”.

Terminy
Pytam, czy kiedykolwiek stwierdzi, że jego czas na podejmowanie decyzji minął. Wydaje mi się, że cztery lata to dość sporo. Gdyby już na początku wzięli sprawy w swoje ręce, teraz mieliby już większość trudnych sytuacji za sobą. Ile czasu można mamić drugą osobę? Ile czasu kobieta może czekać? Przecież marzyła o rodzinie, dzieciach.