Współczesnym rodzinom często daleko do tradycyjnego modelu. Są takie, gdzie jedynym opiekunem jest samotny rodzic, są takie, w których od babć, cioć i przyrodniego rodzeńswa aż się roi. Dzieci w rodzinie, to coraz częściej nie tylko dzieci „biologiczne”, ale również dzieci z poprzedniego związku obecnego partnera czy partnerki. Czy dla wszystkich tych typów rodzin istnieje jeden przepis na szczęście?
Jeśli tylko oprzemy nasze rodzinne relacje o siedem filarów, łatwiej będzie stworzyć naszą własną, unikatową formułę. W relacjach z najbliższymi najważniejsze są:
Komunikacja
Jedna z podstawowych zasad, niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania rodziny. Tam, gdzie między ludźmi możliwy jest swobodny przepływ uczuć i myśli, tam łatwiej rozwiązać wszystkie konflikty, czy ustalić kompromisy. Efekt? Poczucie bezpieczeństwa. Wiedząc, że możesz szczerze wyrazić swoje zdanie, a najbliżsi nie skrytykują Cię, nie ocenią lecz wysłuchają, umacniasz także poczucie własnej wartości.
Szacunek
Jest bardzo ważne, żeby środowisko rodzinne zapewniło Ci uczucie bezwarunkowego szacunku. Każdy członek rodziny ma prawo do swoich własnych opinii, wiary, poglądów. Każdy powinien być traktowany jako odrębna jednostka, posiadająca odrębne potrzeby i pragnienia. Wychowywanie w takim poczuciu jest istotne dla prawidłowego rozwoju psychicznego najmłodszych członków rodziny oraz dla zdrowia emocjonalnego pozostałych.
Wsparcie
Aby się rozwijać, członkowie rodziny potrzebują wsparcia od najbliższych. Komunikaty mówiące: „Świetnie Ci idzie!”; „Jesteśmy po Twojej stronie!”; Poradzisz sobie!” to potężny doping i dawka pozytywnej energii. Właśnie taka postawa sprawia, że nabieramy wiary we własne siły. Zamiast podcinać sobie nawzajem skrzydła, powinniśmy wzajemnie wspierać realizację naszych ambicji, marzeń i planów.
Akceptacja
Członkowie rodziny muszą wiedzieć i czuć, że są doceniani i kochani tacy, jacy są. Niedoskonali lub zbyt perfekcyjni, a może najzupełniej przeciętni: wszyscy stanowią istotną część konstelacji rodzinnych. Mówmy sobie często „dziękuję”, „jesteś dla mnie ważny/ważna”, „kocham Cię”. Komunikaty o miłości i szacunku dla siebie nawzajem, o wdzięczności za pełnioną w rodzinie rolę pomagają wytworzyć i pielęgnować poczucie przynależności, tego, że w naszych żyłach płynie ta sama krew.
Podział obowiązków
Jasno określone oczekiwania, podział obowiązków, zaangażowanie w sprawne funkcjonowanie rodziny to podstawa rodzinnej harmonii. Nie tylko ze względu na mamy, zmęczone łączeniem pracy zawodowej z dbaniem o dom, ale dla ogólnego poczucia, że dbamy o coś naszego, wspólnego, że wszyscy jesteśmy za naszą rodzinę odpowiedzialni (w takim czy innym stopniu).
Organizacja
Często mówimy, że rodzina powinna funkcjonować jak dobra firma. Ale nie chodzi tu tylko o logistykę i zaopatrzenie. Liczą się także wypracowane domowe zasady, „plan” postępowania w sytuacjach kryzyzowych (problemy wychowawcze, finansowe, choroba), a także wszystko to, co naszą rodzinę spaja: rodzinne spotkania, urodziny, rocznice i wspólne święta.
Elastyczność
Ostatnim aspektem rodzinnego szczęścia jest umiejętność przystosowywania się i podatność na zmiany. Czy w przypadku kryzysów, chorób, problemów, potrafimy się wspierać, skutecznie zmobilizować do pomocy i wspólnie znaleźć rozwiązanie, czy raczej będziemy się wzajemnie oskarżać lub trwać w zmowie milczenia?
Nie jesteśmy idealni. Nasze rodzinne relacje wypracowujemy metodą prób i błędów. Nie zapominajmy o tym, co choć wydaje się banalne, w praktyce często okazuje się najtrudniejsze.