![Fot. [url=http://skroc.pl/980c1]Paul Townsend[/url] / [url= http://goo.gl/OOAQfn]CC BY[/url] Obawy o przyszłość dziecka są naturalne dla każdego rodzica](https://m.mamadu.pl/40cac6ab174577ce7b9089c9cfd1ee40,360,0,0,0.jpg)
REKLAMA
Poprosiliśmy w MamaDu kilku rodziców dzieci z jednego z warszawskich przedszkoli o odpowiedź na pytanie: “Czego się najbardziej obawiasz jak myślisz o swoim dziecku?”. Obiecaliśmy, że wypowiedzi będą anonimowe i nie będą ich “identyfikować”.
Wśród rodziców: prawnik, dziennikarz, kierowca, kierownik sklepu RTV, budowlaniec… W miarę szeroki przekrój społeczny. Ich obawy są uniwersalne – niezależne od miejsca, czasu i statusu. W każdej wypowiedzi uderza myślenie o przyszłości i strach, że mimo rodzicielskich starań dziecko spotka na swojej drodze przeszkody, na których pokonanie nie będzie odpowiednio przygotowane.
Mama Błażeja: Prymitywne bogactwo
'/%3e%3cpath%20class='cls-3'%20d='M48.19,61.08a11.16,11.16,0,0,1-10.88,11,11,11,0,1,1,0-21.9A11.1,11.1,0,0,1,48.19,61.08Zm0,27.7a11.16,11.16,0,0,1-10.88,11,11,11,0,1,1,0-21.9A11.1,11.1,0,0,1,48.19,88.78Z'%20transform='translate(-0.03)'/%3e%3c/svg%3e)
Myślę o Błażeju i boję się, że spotka w życiu mnóstwo ludzi, którzy troszczą się tylko o siebie. I ta ich troska będzie dla niego znacznie bardziej atrakcyjnym sposobem na życie, niż jakaś wrażliwość i empatia, którą staramy się mu wpoić. Pozory bogactwa, jakieś nowe BMW i wielkie apartamenty staną się celem i punktem odniesienia. Powodem zazdrości i przedmiotem dążenia. Z potrzeby zmiany świata za wszelką cenę zostanie tylko cena, a potrzeba zniknie. Wolontariat kojarzyć się zacznie z frajerstwem, a bezinteresowna pomoc stanie się formą oskymoronu.
Tata Ewy: złych nauczycieli
Najbardziej, to boję się, że będzie miała takich nauczycieli, którzy skutecznie i metodycznie oduczą go chęci zdobywania wiedzy i poznawania otoczenia. Zabiją ciekawość i zrozumienie, a nauczą jedynie bezmyślnego zakuwania dat, wzorów i części zdania. Zakuć, zaliczyć, zapomnieć, a z czasem jeszcze zapić.
Tata Piotrka: Bezsensowna korporacja
My to się boimy, że Piotrek trafi w przyszłości do jakiejś wielkiej korporacji, gdzie wtłoczony w sztywne korpo–przepisy, korpo–regulacje i korpo–żargon będzie codziennie zasuwać nad kolejnym projektem przez 12 godzin na dobę. I nie znajdzie czasu, aby się zatrzymać i zobaczyć, że to co robi nie wnosi do świata żadnej realnej wartości. Będzie robił jakąś kolejną opinię prawną, kolejną konsultację podatkową, czy 258. odcinek jakiegoś serialu. I tak do emerytury. Pełno dookoła nas takich ludzi i każdego dnia widzimy jak wielkim marnowaniem życia jest takie jego spędzanie.
Mama Stasia: braku pokory
Tego, że jeśli zarobi dużo pieniędzy, to straci w sobie pokorę wobec rzeczywistości i uważność wobec innych ludzi.
Tata Zosi: konformizmu
Tego, że – jak ja – przestanie się dziwić i protestować, a zacznie przystosowywać i korzystać. I dorobi sobie do tego jakąś śliczną, pasującą ideologię, która w mig odpowie na wszystkie trudne pytania.
Mama Kuby: degradacji środowiska
Tego, że przy obecnym tempie niszczenia środowiska za 20, 30 lat świat będzie miejscem, w którym dostęp do świeżego powietrza, czystej wody i pozbawionego chemii jedzenia będzie prawie niemożliwy.
Tata Kacpra: że w Polsce nie da się żyć
Boję się tego, że Polska stanie się w końcu miejscem, w którym służba zdrowia, gospodarka, zadłużenie, debata publiczna i kapitał społeczny osiągną poziomy tak niskie w porównaniu z resztą Europy, że emigracja stanie się jedynym rozsądnym rozwiązaniem. I wcale nie znajdę argumentów, żeby przekonać Kacpra, że warto zostać.
Tata Basi: braku szczęścia
Tego, że w pędzie zapomni, żeby być szczęśliwa.
Strach ma oczy dziecka
Strach ma wielkie oczy i dla wielu rodziców są to oczy jego dziecka. Każdy boi się trochę o coś innego, a trochę o to samo. Mama/tata wiedzą, jak wiele w przyszłości dziecka zależy od nich samych. I tego też się boimy – że nie damy rady, a to wychowanie to nie do końca wyjdzie tak, jak powinno…
Strach ma wielkie oczy i dla wielu rodziców są to oczy jego dziecka. Każdy boi się trochę o coś innego, a trochę o to samo. Mama/tata wiedzą, jak wiele w przyszłości dziecka zależy od nich samych. I tego też się boimy – że nie damy rady, a to wychowanie to nie do końca wyjdzie tak, jak powinno…