Rozbudź w dziecku ciekawość. Czyli jak rzeczy zwykłe zamienić w sensację

Tymczasem pod nosem (dosłownie) dziecka jest naprawdę fascynujący świat kształtów, barw i niespodzianek. Z milionem nowości i możliwości każdego dnia. Mikroświat. Dostępny za darmo, 24 godziny na dobę. Cały rok. Nie wiem, czy fajniejszy od Lego, ale na pewno stanowiący solidną konkurencję. I tańszy.

Ale — jako się rzekło — przy ograniczonym budżecie (a który budżet nie jest ograniczony?) trzeba uważać. Bo łatwo kupić coś, co z prawdziwym mikroskopem nie ma nic wspólnego. W sklepach z zabawkami pełno “mikroskopów”, przez które mało co widać, soczewki są mętne, a powiększenie żałosne. Wszystko trzeszczy, kołysze się na boki i pęka. To nie jest mikroskop — to jest nędzna próba naciągnięcia rodzica, aby myślał, że kupuje mikroskop. Otrzymawszy coś takiego dziecko zniechęci się do obserwacji mikrokosmosu na zawsze. A rodzic powie — jak na wstępie — że “Zosi się szybko znudziło”. Nic dziwnego — ile można patrzeć w coś, gdzie nic nie widać. To już lepiej lupę Zosi kupić, bo będzie więcej zabawy.

Za około 250 złotych (czyli mniej niż duży zestaw klocków) można w wyspecjalizowanych sklepach internetowych znaleźć bez problemu mikroskopy przez prawdziwe M (jak mikroskop). Czyli po prostu porządne. Aluminiowe, nie plastikowe. Z przyzwoitym powiększeniem rzędu 600x i w zestawie z kompletem szkiełek, odczynników i innymi dodatkami (to wcale nie jest niebezpieczne). A w dodatku z bardzo ważnym podwójnym oświetleniem, które pozwala oglądać nie tylko półprzejrzyste przedmioty podświetlając od dołu, ale też takie nieprzejrzyste świecąc na nie od góry.

Wymieniać można bez końca. Ograniczeniem jest tylko wyobraźnia, a tej dzieciom nie brakuje. Zresztą internet jest pełny porad dla początkujących amatorów “mikroskopowania”. Można dowiedzieć się jak przyrządzać najprostsze preparaty, jakich użyć powiększeń i co koniecznie trzeba przynieść ze spaceru, żeby obejrzeć.

Od razu powiedzmy też, że bakterie w domowym mikroskopie są do uchwycenia dosyć trudne, a już na pewno nie w tych tańszych modelach. Poza tym nawet dysponując odpowiednim powiększeniem (potrzeba ok. 1200x) to jeszcze trzeba je odpowiednio wybarwić, żeby były widoczne. Wszystko to nie jest tanie i proste. Słowem — nie obiecujmy dzieciom, że zobaczą bakterie.