Matka szuka przyjaciółek w internecie. Desperatka, wariatka czy szczęściara?

Debilki? Obalmy ten mit. Na moich forum jest kilka kobiet – naukowców. Fizyczka, chemiczka, filozofka, historyczka. Szefowa dużej Fundacji, właścicielki firm, kobiety na stanowiskach, policjantka, położna, psycholożka, wspaniała architektka wnętrz. Mogłabym długo wymieniać. Wszystkie są inteligentne, zabawne. Rozmowy przez lata ewoluują. Jedna z nas straciła w wypadku męża, innej mąż ciężko choruje, kilka się rozwiodło, kilka zakochało. Dwie z nas zakochały się w drugiej kobiecie (nie z forum). Większość rodziła kolejne dzieci. Niektóre po licznych poronieniach. Traciłyśmy pracę, zdobywałyśmy nową, niektóre przeprowadzały się do innych krajów i zaczynały wszystko od nowa. Jesteśmy średnią statystyczną.

Ktoś mógłby na naszym przykładzie się doktoryzować z tematu: „kobieta XXI wieku". W czym mamy lepiej? Nie jesteśmy same. Przez te ponad dziewięć lat dajemy sobie ogromne wsparcie.

Były awantury, spektakularne odejścia, powroty– trochę jak w małżeństwie. Idealna lekcja tolerancji. Bo przecież jesteśmy różne. No i lekcja, żeby nie oceniać innych po pozorach. Wariatka bywa najstabilniejsza, najchłodniejsza, najbardziej empatyczna.
Uczymy się też razem, że kobieta nie jest, nie powinna być tylko matką, żoną i pracownicą. Może być też kumpelką. Może wyjeżdżać sama, odreagowywać, mieć czas na przyjemności. Bez wyrzutów sumienia.

Mnie na Polach Elizejskich okradli. Straciłam karty, wszystkie dokumenty„Fuck! To niemożliwe." wrzeszczałam, jak przystało na histeryczkę. „Żyjesz? Masz zdrowe dziecko?" szarpała mnie Magda. Oliwia wydzwaniała do konsulatu, Sylwia na stronie przewoźnika dowiadywała się, czy mogę wrócić do kraju na ksero dokumentu. Kasia, poważna prawniczka natychmiast zaprowadziła mnie na policję. Potem poszła ze mną do automatu do robienia zdjęć i waliła w niego, jak oszalała, żeby wreszcie zaczął działać. Każda oferowała, że wróci ze mną pociągiem, autokarem. To one postawiły na głowie konsulat. „Proszeeeeee pana, my mamy wszystkie małe dzieci, musimy wrócić do Polski, a przecież nie zostawimy koleżanki". Skończyło się na tym, że Jarosław Horuk, konsul polski w Paryżu w niedzielę rano otworzył konsulat tylko dla mnie (dziękuję!) i w dziesięć minut wyrobił mi tymczasowy paszport.

Moja mama powiedziała kiedyś, że największą siłą napędową naszego życia są inne kobiety. Że jeśli my same się nie będziemy wspierać, to kto nam pomoże? Całym swoim życiem pokazała mi, że z kobietami nie powinno się walczyć, rywalizować. Można je uwielbiać, uczyć się od nich, pomagać im i dostawać od nich to samo. A największe szczęście to spotkać kobiety, które czują to samo. Nie po to, żeby stworzyć Seksmisję XXI wieku, ale po to, żeby fajniej i szczęśliwiej żyć. I dobrze się bawić:).

Jeśli więc ktoś uważa, że fora internetowe to rozrywka dla bezczynnych, średnio ogarniętych matek– niechże popuka się w czoło.
Albo niech się nie puka w czoło, ale pozna nas. Następnym razem lecimy do Amsterdamu. Bez dzieci. Zapraszamy :)