Kangurowanie, czyli magia dotyku

Rodzice wcześniaków bardzo szybko dowiadują się czym jest kangurowanie i tylko przebierają nogami, żeby móc pierwszy raz przytulić swoje maleństwo. I choć atmosfera wokół daleka jest od intymności, chwile te są piękne i wyjątkowe.

Na początku myślałam, że chodzi tu o budowanie więzi. Bo po cesarskim cięciu i takich traumatycznych przejściach to nie jest łatwe. Oczywiście jest to jedna z wielu zalet. Ale na pewno nie jedyna. Im dłużej byliśmy w szpitalu tym więcej się dowiadywałam o kangurowaniu.

Metoda ta została odkryta jakby przez przypadek. W krajach trzeciego świata gdzie liczba inkubatorów jest niewystarczająca najsłabsze dzieci, których rokowania były słabe, były oddawane matkom. Te ogrzewały je własnym ciałem. Ku zdziwieniu wszystkich okazało się, że dzieci szybciej wracały do zdrowia niż te z inkubatorów [1].

Kiedy pierwszy raz dostałam Krzysia na ręce byłam ubrana tylko w koszulę. Pokarmu miałam jeszcze niewiele i nie spodziewałam się, że kiedy przytulę go, popłynie rzeka mleka. Tak właśnie było. I to nie tylko ze mną. Wszystkie znane mi wcześniacze mamy opowiadały podobne historie.

Ponadto oksytocyna pomaga również przy zwijaniu się macicy. Co pozwala na bezpieczne przejście przez połóg. To działanie również zauważyłam u siebie, ale z innymi mamami o tym nie rozmawiałam :)

A wróciłam do kangurowania po lekturze książki Najszczęśliwsze niemowlę w okolicy (w planach mam dodanie recenzji tej książki. Na razie powiem, tylko tyle, że jest warta przeczytania). Ogólnie książka przedstawia niezawodny, według autora, sposób na kolkę. Autor wyznaje teorię brakującego czwartego trymestru. I właśnie tą teorią tłumaczy występowaniem kolki. Jego metoda polega na odwzorowaniu warunków jakie maluch miał w brzuchu mamy. I choć jego metoda ma zastosowanie kiedy maleństwo już płacze, to mnie zastanawiało, co zrobić, żeby Krzyś w ogóle nie zaczynał płakać.

Wtedy przypomniałam sobie o kangurowaniu. Bo jak można lepiej przypomnieć dziecku jak to było w brzuszku? Leżąc na Tobie maleństwo słyszy dobrze znany rytm bicia serca. Jest kołysane w rytm Twojego oddechu. A przykryte kocykiem czuje ciasne granice. Do tego czuje Twój kojący zapach.

Ja staram się kangurować Krzysia nawet kilka godzin dziennie. I widzę, że kiedy uda nam się pobyć ze sobą tak długo, jest spokojniejszy wieczorem. Nie wiem czy to złota metoda, ale u nas działa.