Co naprawdę wkurza mnie w facetach…

Przykład numer jeden
Obiad. Klasyczna sytuacja ograniczenia. Czy naprawdę tak trudno ugotować w tym samym czasie ziemniaki, upiec mięso i zrobić surówkę. Tak by wszystko razem wylądowało na stole? Nie wiem, może ja jestem jakimś odmieńcem, bo tak sobie organizuję pracę, żeby wszystko było ciepłe i podane w jednym czasie. I generalnie obiady przygotowane przez kobiety tak wyglądają. Faceci inaczej – ziemniaki już ugotowane w garnku stygną, kiedy On smaży kotlety. – Zrobisz surówkę – pada. Zdążył wyciągnąć tylko warzywa.

Nikt go nie pogania, ja zgodnie z ustalonymi kiedyś tam dawno temu zasadami się nie wtrącam. I oczywiście, że wdzięczna jestem za ten obiad podany, nad którym stać nie musiałam, ale kiedy widzę pobojowisko w kuchni zostawione – w końcu mowa była tylko o zrobieniu obiadu, a przecież sprzątanie, nim się jeszcze usiądzie do stołu, to już zupełnie inna bajka.

Przykład numer dwa
Tak się składa, że też się kręci wokół kuchni. Bo zrobienie kanapki, to tylko zrobienie kanapki, a nie pochowanie wszystkich wyciągniętych produktów z powrotem do lodówki. No czemu się nie dziwię. Przecież by to zrobił, później. Tak wiem, jakby się wykąpał, obejrzał film, mecz, to może zachciałoby mu się drugiej kanapki i wtedy by sobie przypomniał o zaschniętym pomidorze.

Przykład numer trzy
Organizacja dnia. Czy ktoś, tak jak ja spotkał się z przypadkiem, kiedy mężczyzna wszystko planuje osobno. U niego połączenie kilku czynności na raz nie wchodzi w grę. Jak wraca z pracy do domu, to wraca z pracy do domu, a nie przy okazji robi zakupy, odbiera dzieci i kupuje prezent dla teściowej. Nie można na przykład sprzątać i w międzyczasie robić obiadu (tak wiem, znowu ta kuchnia). Co to, to nie. Sprzątanie do 14:00 i wtedy pada: - A właściwie, co na obiad. Tym sposobem przechodzi do kolejnego zadania.

Przykład numer cztery
Jak już coś robi, to robi tylko to. Na przykład maluje pokój, robi budę dla psa, naprawia ogrodzenie przed domem. Nic się wtedy nie liczy, tylko ta jedna rzecz, niczym misja na Księżyc. Najważniejsza, wypełniająca dzień bez reszty. Wszystko kręci się wokół zaplanowanego przedsięwzięcia. Nie ma czasu na wspólną kolację, wypicie wina, czy obejrzenie filmu. Nie ma szans.

Przykład numer pięć
Kiedy mówisz: - Kochanie ściągnij pranie, to musisz liczyć się z tym, że On tylko je ściągnie. U niego jedno zadanie nie pociąga w naturalny sposób kolejnych: złóż, schowaj do szafy. Do furii doprowadza mnie widok rozrzuconego na łóżku prania i jego: „No przecież ściągnąłem”. I co mi po tym ściągnięciu, skoro i tak muszę nad tym ślęczeć. Czy tak trudno po tysiącach ściągniętych prań i awantur zapamiętać: „Ściągnij=>złóż=>schowaj”.

Przykład numer sześć
Jak spędza czas z kumplami, to jest już tylko kumplem. Nie partnerem, mężem, ojcem. Nie wymagam, że ma dzwonić i pytać, czy już śpimy. Proszę tylko, by dał znać, że jest zajebiście i wróci na pewno bardzo późno. Tylko tyle, żeby nie ja zarywała nocki myślami, że się gdzieś utopił, albo ktoś go pobił (bo tak miewam). Ale to już za dużo zadań jak na jeden pełen wrażeń wieczór.

Przykład numer siedem
A kiedy jest ojcem, to jest nim na 100%. Zajmuje się dzieciakami, bawi się, idzie na spacer, ubierze, przebierze, nakarmi (choć lepiej zostawić przygotowany obiad). Za to ty po takim dniu sprzątasz całe mieszkanie, bo ciuchy leżą wszędzie, naczynia po śniadaniu niepomyte stoją na blacie, a garnek po lekko przypalonym mleku szorujesz dłużej niż zazwyczaj, bo nikt nie zalał go od razu wodą.

Przykład numer osiem
Koledzy w pracy. Nie odbiorą telefonu, no może jeszcze odbiorą, ale nie zapamiętają informacji im przekazywanej, kiedy akurat robią coś innego – obojętnie mniej czy bardziej ważnego. – Poczekaj chwilę, mówią: - Tylko to skończę. A ja czekam jak debil robiąc w międzyczasie jeszcze pięć innych rzeczy, wszystkie udaje mi się skończyć – żeby nie było, że niby wielozadaniowa, a nieskuteczna.

I tak jak pisałam na początku – bywa, że jednozadaniowość wkurza mnie strasznie. Zwłaszcza, gdy sama mam wiele rzeczy do zrobienia i zwyczajnie liczę, że On ogranie trochę więcej niż zazwyczaj. I mam pełną świadomość, że „domyślanie się” nie leży zupełnie w naturze faceta, ale czasami pomyślenie o kilku rzeczach na raz znacznie ułatwiłoby nam wspólne życie.

PS. I tak panowie doceniam Go za to, że gotuje, sprząta i pomaga, i jest świetnym ojcem. Ale na miłość boską dlaczego nie może od czasu do czasu robić tego wszystkiego na raz?