Reklama.
Reklama.
Reklama.
Obowiązkiem Matki jest ŻYĆ
Pierwszym i najważniejszym obowiązkiem każdej Matki jest ŻYĆ.
Reklama.
Tym powinien zaczynać, ale i kończyć się ten tekst. Według mnie prawo do decydowania o sobie w kwestii woli życia kończy się w momencie, gdy rodzimy Dziecko. Jest taki wiersz Zbigniewa Herberta "Matka". Zaczyna się tak: "Upadł z jej kolan jak kłębek włóczki. Rozwijał się w pośpiechu i uciekał na oślep. Trzymała początek życia...".
Jest to więc piękna, ale też wielka odpowiedzialność. ŻYĆ JUŻ NIE TYLKO DLA SIEBIE, ALE TEŻ DLA KOGOŚ. Być nieustająco świadomym, że gdyby nas zabrakło, świat tego dziecka straciłby wszystkie kolory tęczy. Na wiele lat. Czasami, gdy o tym pomyślę, zapiera mi dech w piersiach ze strachu. Pewnie jest jak jesteś Mamą - rozumiesz, co piszę. Nie wiem, czy miałaś podobnie, ale ja zaczęłam bać się latać samolotami, gdy urodziłam swojego syna. Odkąd ich mam (dzieci), wali mi serce, gdy przychodzi czas na cytologię. Uważniej dotykam swoich piersi, sprawdzając czy nie ma żadnych niepokojących zgrubień. Nawet jazda (szybkim) skuterem nie daje tyle przyjemności, ile dawniej. Bo wciąż boję się tego, co mogłoby się stać przez ułamek sekundy nieuwagi.
Współdoświadczałam śmierci rodzica poprzez dzieci, z którymi pracowałam. Po pierwszej dziewczynce, która miała 6 lat, gdy mama zginęła w wypadku samochodowym, przepłakałam całą noc. Albo trzy noce. Nie mogłam pomieścić w sobie bólu dziecka, które objawiał się w kompletnej dezorientacji i strachu. Miałam wrażenie, że znalazłam tę dziewczynkę na drugim końcu świata: w obcym państwie, w obcym mieście, zupełnie samą. Bo jej świat z minuty na minutę przestał do niej należeć. Stać się OBCY.
Były inne dzieci. Te, których matki odchodziły powoli. Którym mamy zmarły na nowotwór. Myślimy w pierwszej chwili „Miały czas, by oswoić tę myśl“. Nie. TO JEST MYŚL NIE DO OSWOJENIA. Doświadczały jej choroby, utraty sił, energii, ale świadomość, że ona JEST, ŻYJE, - oznaczała, że świat, który znam, nadal jest mój. Jedna dziewczynka powiedziała mi „Myślałam, że ona będzie tam leżała zawsze“ Wyobrażenie dzieci nie mieści wizji świata bez matki. Nie ma takiej możliwości, by się do tego przygotować w pełni.
Znam też dorosłych, którzy stracili matkę, jak byli dziećmi. Wszyscy powtarzają jednym głosem, że całe życie towarzyszyła im TĘSKNOTA. I mimo iż matka odeszła, w ich fantazjach istniał alternatywny świat, w którym wraca. Wyobrażali sobie, co by powiedziała, jakby zareagowała, co by doradziła. Kiedyś w rozmowie moja koleżanka, której mama zmarła, gdy miała 9 lat, opowiadała, że na konkursie recytatorskim nie miała odwagi wystąpić. Zatkało ją. Publiczność zachęcała ją brawami, a ona stała jak „słup soli“. I nagle wydawało jej się, że ją widzi. Z tyłu za innymi rodzicami, jak stoi i patrzy. Dzięki temu wyobrażeniu udało jej się wystąpić.
Niewielu rzeczy boję się w życiu. Ale tego boję się panicznie. Że odejdę, nim moje dzieci staną się dorosłe. Myśl ta z jednej strony nie daje mi spokoju, ale z drugiej motywuje do: rozsądku, opieki nad sobą, planowania swojego życia i badania się regularnie. Piszę to, bo podziwiam Angelinę Jolie za jej działania. Mastektomia, potem wycięcie jajników i jajowodów - by być pewną, że jej dzieci nigdy nie powiedzą „moja matka zmarła na raka jajnika“- to mądra, wielka rzecz.
Powtórzę więc, że obowiązkiem każdej Matki jest ŻYĆ. Co oznacza chronić swoje życie. Co oznacza ograniczyć niepotrzebne ryzyko. Stosować profilaktykę. Dbać o siebie. Myśleć o przyszłości. Jeśli nie żyć dla siebie, to żyć dla Dziecka. To jest to najważniejsze zobowiązanie, które musi się dopełnić.
Wiersz Herberta kończy się tak: "(...) Owijała na palec serdeczny jak
pierścionek, chciała uchronić. Toczył się po ostrych pochyłościach, czasem
piął się pod górę. Przychodził splątany i milczał. Nigdy już nie powróci na
słodki tron jej kolan.Wyciągnięte ręce świecą w ciemności jak stare miasto."
pierścionek, chciała uchronić. Toczył się po ostrych pochyłościach, czasem
piął się pod górę. Przychodził splątany i milczał. Nigdy już nie powróci na
słodki tron jej kolan.Wyciągnięte ręce świecą w ciemności jak stare miasto."
Chciałabym, aby moje dzieci jak najdłużej widziały moje wyciągnięte ręce.
Reklama.