Powołane do zmywania

Nie dziwię się biskupowi. Być może widzi on ciągle sprzątające kobiety – zapewne są specjalne zakony sprzątające, bo do kapłaństwa kobieta się nie nadaje, bo Bóg ją stworzył z miesiączką. I biskup uważa, że od złamania tego tysiącletniego zwyczaju świat się zawali, a świat zaakceptuje małżeństwa jednopłciowe, w których razem (o zgrozo!) sprzątają!

Otóż nie dajmy się zwieść. Są w Księdze Rodzaju dwa opisy stworzenia kobiety i mężczyzny – jeden lansowany przez patriarchów, że kobieta z żebra Adama, to późniejszy w tradycji, kiedy mężczyźni zaczęli poprawiać sobie samopoczucie, że Bóg też ma brodę. Ale jest i w wersie 27 opis, że Bóg stworzył człowieka – jako mężczyznę i jako kobietę. Stworzył Ich - na swój obraz. I ten opis nic nie mówi o pierwszeństwie, zwłaszcza pierwszeństwie sprzątania, natomiast mówi o tym, że Bóg w sobie ma i coś kobiecego. Na szczęście. Jest też niezły opis w Ewangelii, jak podczas kazania Jezusa przy stole święta Marta rzuciła się sprzątać, a jej siostra siedziała i słuchała. I Jezus ją pochwalił, że woli dyskusję niż od razu rzucać się do garów. Tyle jeśli chodzi Księgę.

Kiedyś biblijna rodzina to była wielka wspólnota – kuzyni, dziadkowie, ojciec i niewolnice, żony, bracia zwłaszcza, itd. Dziś rodzina to nie kobieta i mężczyzna, ale dwoje kochających się ludzi. Kiedy się ma w sobie miłość, nie widzi się wokół samych wrogów. Nie chciałbym, żeby tzw. polskie dzieci uczyły się, że wszyscy ich atakują, atakują rodzinę i że ludzie w ogóle to podstępne sukinsyny.

Z czym się mierzy współczesna rodzina? Z cenami mieszkań. Ale też mierzy się z chorobami kręgosłupa dzieci, bo w tygodniu jest jeden wf a lekcji religii są dwie. Rodzina mierzy się z cenami książek, które dla trojga dzieci kosztują 600 złotych. Z tym, że dziecko ośmioletnie dowiaduje się, że rodzice nie pójdą do nieba, bo mają tylko ślub cywilny. Rodzina mierzy się z tym, że matka bywa służacą swoich rozkosznych bachorków, którzy zachowują się tak samo na ulicy jak w domu i nie sprzątają po sobie butelek po piwie.

Powołany do pracy – tak brzmi jedna z encyklik „naszego” papieża. Nie powołany do urlopu, ani powołany do czekania, aż ktoś posprząta ze stołu, tylko powołany do pracy. Drogi biskupie, może czasem warto by posprzątać po sobie ze stołu, a potem dopiero wypowiadać się, od czego rozpadają się małżeństwa?