jaka kara za pobicie dziecka?

jestem absolwentką wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji na UW. 
Resocjalizacja akurat nie była moim przedmiotem głównego zainteresowania, ale zasady pamiętam i wierzę, że człowiek z natury jest dobry... 

i wobec doniesień mediów o kolejnych Maleństwach okrutnie pobitych lub nawet zabitych, wobec historii Madzi, Mateuszka, anonimowych Dzieci z Beczki 
z całą stanowczością podkreślam: 
jestem przeciwna karze śmierci...
ale tortury... to zupełnie inna historia.

to od wymiaru sprawiedliwości -  prokuratora, sędziego i adwokata zależy czy pobicie dziecka będzie kwalifikowane jako 
- ("zwykłe") pobicie (kara pozbawienia wolności do lat 8)
- znęcanie/maltretowanie (od 3 miesięcy! do 5/10/12 lat w zależności od stanu ofiary)
- pobicie ze skutkiem śmiertelnym (do 10 lat) 
- zabójstwo (25lat, a może nawet dożywocie) 
i ta dyskusja trwa... 

a ponieważ świat nie jest czarno - biały, to czasem jeszcze dochodzą takie elementy jak umyślność, poczytalność, interpretacja, lepszy/gorszy prawnik i sąd, który jest tylko człowiekiem... 
itd. itp. 

finalnie sprawca powinien iść do więzienia…
(bowiem nie zawsze zostaje orzeczona kara pozbawienia wolności (!) )
wierzę, że największą karą jest wieloletnie więzienie. 
przestaję wierzyć w resocjalizację (zwłaszcza w skrajnych przypadkach, w polskich warunkach) 

bowiem tajemnicą poliszynela jest wew. kodeks więzienny. to, że więźniowie mają swoją hierarchię, że nie da się ukryć "za co siedzisz", bo to wszyscy po prostu wiedzą... że w tej hierarchii najniżej są gwałciciele, a jeszcze niżej pedofile i podobno ci, którzy krzywdę robią dzieciom... 
że zdarza się, że w więzieniach kwitnie przestępczość, dochodzi do gwałtów, do rozrachunków, 
nic dziwnego zresztą, bo normy europejskie mówią o minimum czterech metrach kwadratowych dla więźnia, a Polska (10m2/10osób) od lat przegrywa procesy przed Trybunałem ... 
że niedofinansowane służby więzienne odwracają wzrok niczym trzy małpki: "niczego nie widziałem, niczego nie słyszałem, nic nie powiem..." 

i wtedy cieszę się, że nie jesteśmy tak idealnie "cywilizowanym" krajem, jak np. Szwecja, gdzie więzienia są czyste, jasne i z szybkim internetem... 
i wcale mi się nie spieszy do bycia cywilizowanym człowiekiem. 
to są chwile, gdy moje barbarzyńskie ja odwraca wzrok i myśli, że jest trochę sprawiedliwości na tym świecie... 

ps. dziękuję Mojemu Człowiekowi za inspirującą rozmowę, która stanowiła nieocenioną pomoc w napisaniu tego tekstu