Wcześniak w żłobku? O, zgrozo!

Pod koniec stycznia poszliśmy na bilans dwulatka. Dwa miesiące po drugich urodzinach, ale chciałam mu dać szansę, jak najlepiej wypaść. W jego dwuletnim życiu te prawie 3 miesiące, o które urodził się za wcześnie, nadal robią sporą różnicę, choćby wagową.

Nie potrafię opisać spojrzenia, jakim obdarzyły mnie pielęgniarka i lekarka, ale nie miałam wrażenia, że wyraziły tym spojrzeniem swoją aprobatę.

Poczułam się źle. No tak... wyrodna matka. Nie kocha dziecka, oddała do żłobka. Leniwa.

Wysiłek fizyczny naprawdę racjonalizuje tok myślenia i pozwala faktom wysunąć się przed emocje. Przypomniałam sobie, jak Artur śpiewa, jak buduje z klocków, jak widziałam na własne oczy, jak bawi się w udawaną herbatkę z rówieśnikami, liczy od 4 do 8, występuje w przedstawieniu, jak daje buzi cioci Krysi, jak wielką wykonał pracę i jak wiele wyniósł ważnego właśnie ze żłobka. Wiem, że dobrze wybrałam żłobek, przetestowała go rok wcześniej Kasia, wiem, ile czasu i emocji ciocie oddają dzieciom, wiem, że ładnie je i smakuje mu jedzenie.

A kiedy po obiedzie, pytany o dokładkę odpowiada "nie. dziękuję, nie.", albo pyta mnie, czy może już iść do pokoju - to jest mi głupio, że to nie ja go tego nauczyłam. I to jest w zasadzie jedyne, czego się wstydzę i żałuję, że tak dużo uczy się w żłobku, a nie w domu, ale to w końcu tam spędza większość swojego produktywnego czasu.

Owszem, mieliśmy wiele wątpliwości, czy oddawać go do żłobka, głównie ze względu na jego zdrowie. Dziecko z dysplazją oskrzelowo-płucną jest dużo bardziej narażone na choroby układu oddechowego. Kiedy wychodziliśmy ze szpitala, ostrzegano nas, żeby nie lekceważyć nawet najmniejszego kaszlu, bo ryzyko zapalenia płuc u Artura jest dużo większe, a choroba może być o wiele groźniejsza niż u zdrowych dzieci i może wymagać hospitalizacji.

Dlatego jesteśmy czujni i każde kaszlnięcie stawia nas na baczność. Ale, na szczęście, Artur jest silny i zdrowy. Przechorował poprzednią zimę, być może dlatego, że Kasia przynosiła ze żłobka różne wirusy i bakterie, ale na szczęście, dzięki naszej czujności w przypadku obojga dzieci udawało nam się reagować szybko i zduszać choroby w zarodku. Uważam, że jak na dzieci wcześnie "zaplacówkowane" Kasai i Artur - on w szczególności - chorują rzadko i łagodnie.

- Warto powiedzieć w żłobku, z jakim dzieckiem mają do czynienia, że jest to wcześniak, żeby nie bagatelizowali żadnego kaszlnięcia, potknięcia itp. Dobry żłobek Was wysłucha i się przejmie. W naszym dwie panie poszły na specjalne kursy, bo dyrekcja uznała, że w sumie to pierwsze dziecko, na które trzeba specjalnie uważać i kadra za mało o tym wie, albo od studiów mogła już zapomnieć.

- Warto dać dziecku szansę. Może się okazać, że będzie dobrze znosiło pobyt w placówce, będzie chorowało rzadko, albo niegroźnie i będzie się tam dobrze czuło, a wtedy żłobek naprawdę wiele da wcześniakowi: wczesna socjalizacja, umiejętności poznawcze, manualne, trening pamięci krótko i długoterminowej, można dużo wyliczać. Poza tym, moje doświadczenie mówi mi, że choruje się przez pierwszy sezon, potem naturalna odporność podnosi się na tyle, że jest w miarę spokojnie.

- Warto dać sobie szansę być dumnym z dziecka, kiedy np. dwa miesiące przed drugimi urodzinami pani dyrektor złapie Was w drzwiach i przeprasza. Za co? Za to, że sklęła Was w myślach, bo była pewna, że zapomnieliście o urodzinach dziecka, ale zajrzała w papiery i to dopiero za dwa miesiące, a syn się po prostu tak pięknie rozwija.

ps. Pisałam to cały czas mając na myśli żłobek prywatny. Proszę mi wybaczyć, ale żłobek publiczny, czy też państwowy jest dla mnie bytem tak abstrakcyjnym, że nie umiem go sobie nawet wyobrazić.

ps2. Tak, Artur, oprócz tego, że chodzi do żłobka jest też dzieckiem dobrze zaopiekowanym w domu, a także uczestniczącym w terapii pedagogicznej, logopedycznej oraz SI, co niewątpliwie również pomaga mu w rozwoju, ale pamiętajmy, że, jak każdy wcześniak, ma sporo do nadrobienia.