Moje dziecko cierpi przez szkolne wycieczki. Mam dość tego konkursu na grubość portfela

"Jestem mamą siedmiolatka. Syn w tym roku zaczął naukę w podstawówce i niedawno po raz pierwszy pojechał na całodniową wycieczkę szkolną. Było to wielkie wydarzenie – pierwsza taka podróż, pełna emocji i nowych przygód. Przygotowania trwały kilka dni: pakowanie plecaka, rozmowy o planie dnia, a także decyzja o kieszonkowym, które chciałam przekazać synowi. Uznaliśmy z mężem, że 50 zł to rozsądna kwota dla pierwszoklasisty – ani za mało, ani za dużo, w sam raz na drobne przyjemności, jak soczek czy pamiątka.

Syn był zrozpaczony

Jakie było moje zdziwienie, gdy po wycieczce syn z przejęciem opowiedział, że inne dzieci miały nawet po kilkaset złotych. Okazało się, że te różnice finansowe nie umknęły uwadze innych uczniów, a mój syn, mimo że nigdy nie narzekaliśmy na brak pieniędzy, wrócił z poczuciem, że 'inni mogą więcej'. Niestety, w oczach rówieśników dostał łatkę 'biedniejszego', mimo że taka sytuacja absolutnie nie ma miejsca.

W mojej opinii, kieszonkowe na wycieczki szkolne powinno być równe dla całej klasy. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, jak ogromny wpływ na samopoczucie i poczucie własnej wartości ma w tym wieku akceptacja grupy. Ogromne dysproporcje w kwotach kieszonkowego tylko rodzą niepotrzebne podziały i mogą rzutować na relacje między dziećmi.

Gdzie była pani?

Nie obwiniam rodziców, bo każdy z nas ma inne podejście do pieniędzy i inne standardy wychowania. To naturalne. Jednak w tej sytuacji uważam, że odpowiedzialność spoczywa na wychowawcy. Doświadczony pedagog powinien przewidzieć, jak takie sytuacje wpłyną na integrację dzieci, i zadbać o komfort całej grupy.

Ustalenie jednej, równej kwoty kieszonkowego dla całej klasy nie jest wielkim wymaganiem, a mogłoby pomóc w integracji dzieci, zapobiegając różnicom, które w tak młodym wieku mogą być wyjątkowo bolesne.

Dlatego apeluję do nauczycieli: zwróćcie uwagę na ten problem i pomyślcie o ustaleniu takiej samej kwoty kieszonkowego. Zadbajmy o to, by każda wycieczka była dla dzieci źródłem radości i wspólnych wspomnień, a nie przykrych podziałów".

Jak wygląda sytuacja w waszych klasach? Jest ustalana jakaś jedna kwota kieszonkowego?