Indywidualne nauczanie to nie edukacja domowa. Ten system jest tylko dla niektórych uczniów

• Nauczanie indywidualne a edukacja domowa: obydwa systemy zakładają naukę dziecka poza szkołą, ale występują w nich spore różnice.
• Nauczanie indywidualne polega na czasowym indywidualnym nauczaniu dziecka przez nauczycieli klasy, do której uczeń formalnie należy w szkole. Aby dziecko mogło uczyć się w toku indywidualnym, musi mieć orzeczenie z poradni psychologiczno-pedagogicznej.
• Edukacja domowa różni się tym, że to rodzic lub prawny opiekun dba o przyswojenie przez dziecko materiały z programu nauczania i tylko na koniec roku uczeń przystępuje do egzaminów kwalifikacyjnych.

Nauczanie indywidualne a edukacja domowa

Nauczanie indywidualne to nie to samo, co edukacja domowa. W nauczaniu indywidualnym uczeń przyswaja wiedzę i pracuje według programu nauczania danej klasy w domu, ale w towarzystwie nauczyciela. Nauczaniem indywidualnym obejmuje się dzieci, które z powodu choroby nie mogą uczestniczyć w normalnym życiu szkolnym lub nie mogą przebywać w dużej grupie rówieśniczej. To raczej tymczasowa forma, która jest systemem nauki 1:1 w stosunku do tego, czego uczniowie uczą się w szkole.

Czym się różni nauczanie indywidualne od edukacji domowej

W indywidualnym nauczaniu dziecko jest formalnie uczniem jakiejś klasy z danego rocznika i nauczyciele prowadzą z nim lekcje z tego samego zakresu materiału, który uczniowie z tej klasy mają na zajęciach w szkole. Indywidualne nauczanie wiąże się jednak z tym, że zajęć jest trochę mniej niż w tradycyjnym odbywaniu się lekcji w szkole.

Edukacja domowa natomiast polega na tym, że uczeń formalnie jest zapisany do jakiejś placówki edukacyjnej, ale to on sam, lub przy pomocy wyznaczonej do tego osoby, przyswaja materiały z programu nauczania dla danej klasy i rocznika. Za jego edukację odpowiada osoba ucząca je w domu. Osobą, która uczy dziecko w edukacji domowej może być rodzic, prawny opiekun lub osoba do tego wyznaczona (również zawodowy nauczyciel). Na koniec każdego roku szkolnego dziecko w edukacji domowej musi zdać egzaminy kwalifikacyjne, dzięki którym otrzyma wydane ze szkoły świadectwo ukończenia klasy.

Indywidualne nauczanie to nie indywidualizacja kształcenia

Indywidualne nauczanie to również co innego niż indywidualizacja kształcenia, którą mają wdrożoną często dzieci z różnymi niepełnosprawnościami, zaburzeniami rozwojowymi lub takie, które wymagają szczególnego wsparcia w nauce i nie wystarczy im nauczyciel wspomagający w czasie trwania lekcji w szkole.

Indywidualizacja kształcenia to dostosowanie programu nauczania wobec ucznia, który wymaga indywidualnej nauki. Polega na uwzględnieniu różnic między umiejętnościami ucznia w stosunku do jego rówieśników i tak dopasowanie materiału nauczania, by sprzyjać rozwojowi dziecka z zaburzeniami lub niepełnosprawnego ucznia.

Indywidualne nauczanie – jak wygląda?

W nauczaniu indywidualnym do ucznia każdego dnia przychodzą nauczyciele, którzy odbywają lekcje z jego rówieśnikami w szkole. Przyswajają z uczniem indywidualnie materiał, który równolegle jest realizowany w klasie. Nauczanie indywidualne może też odbywać się w szkole, jeśli pozwala na to stan zdrowia dziecka. W nauczaniu indywidualnym nauczyciel ma prawo wystawiać uczniowi oceny, sprawdzać jego poziom wiedzy.

"W indywidualnym nauczaniu realizuje się wszystkie obowiązkowe zajęcia edukacyjne wynikające z ramowego planu nauczania danego typu i rodzaju szkoły, dostosowane do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia" – zostało zapisane w rozporządzeniu dotyczącym indywidualnego nauczania z dnia 9 sierpnia 2017 roku. Lekcje z nauczycielem w toku indywidualnym mają inną długość.

Nauczanie indywidualne: ile godzin tygodniowo?

Tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania realizowanych z uczniem wynosi:

Nauczanie indywidualne – dla kogo?

Indywidualny tok nauczania najczęściej jest przeznaczony dla uczniów, którzy ze względów zdrowotnych nie mogą pojawić się fizycznie w szkole. Najczęściej w takim trybie nauki są dzieci z chorobami, które czasowo nie pozwalają dziecku na fizyczne bycie w szkole na lekcjach, ale również dzieci z lekkimi zaburzeniami rozwoju czy niepełnosprawnościami.

Formalności w przejściu na nauczanie indywidualne

Aby przejść do takiego systemu nauczania, dziecko musi otrzymać z publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego.

W takim orzeczeniu określone jest, na jak długi okres dziecko powinno (lub musi) przejść na indywidualny tok nauczania. Po przedłożeniu takiego oświadczenia u dyrektora szkoły jest on zobowiązany do zorganizowania uczniowi indywidualnego nauczania. Ma on też obowiązek zapewnić dziecku nie tylko rozwój edukacyjny z pomocą nauczycieli, ale i społeczny.

Dyrektor placówki, do której formalnie przynależy dziecko, ma obowiązek zapewnić mu kontakt z rówieśnikami i organizować zajęcia dydaktyczne, które umożliwiają uczniowi udział w życiu szkolnym lub przedszkolnym jego klasy/grupy. Szkoła ma również obowiązek zapewnić dziecku w indywidualnym systemie nauczania pomoc psychologa lub pedagoga specjalnego.