Lęk separacyjny u dziecka. To powinnaś wiedzieć, gdy dziecko nie chce się od ciebie "odkleić"

List do redakcji
Lęk separacyjny jest naturalnym etapem rozwojowym dziecka. Objawia się tym, że maluch reaguje lękiem na każde, nawet krótkotrwałe rozstanie z najbliższymi, głównie z osobą, która najczęściej sprawuje nad nim opiekę. Lęk separacyjny występuje najczęściej między 9 a 12 miesiącem życia, ale może trwać nawet do ukończenia przez dziecko 2 roku życia. Jak sobie z nim poradzić?
Lęk separacyjny dziecka może być ogromnym problemem dla rodziców 123rf

Lęk separacyjny u dzieci


Lęk separacyjny świadczy o prawidłowym rozwoju dziecka. Maluch obawia się rozstania z osobą, która opiekuje się nim na co dzień (czyli najczęściej z mamą), a że nie ma poczucia czasu, to nawet kilkuminutowe jej zniknięcie, np. w kuchni, wzbudza w dziecku niepokój.


Zaczyna płakać, krzyczeć, histeryzować, staje się rozdrażnione i jeszcze bardziej wyczulone, gdy bliska mu osoba ponownie znika z pola jego widzenia.

Objawy lęku separacyjnego u dzieci


Zdaniem psychologów przyczyną lęku separacyjnego u niemowląt jest fakt, że niemowlę postrzega siebie i rodzica jako jedność. Gdy bliska mu osoba oddala się, zaczyna odczuwać lęk. Swój niepokój wyraża w prosty sposób - płacze, krzyczy, często też przytula się do swojego opiekuna i nie chce go puścić.

Wiele mam skarży się, że to dla nich trudny czas, bo dziecko nie odstępuje ich na krok, mają też problem, by wyjść na chwilę z domu bez towarzyszącej temu histerii. Ale lęk separacyjny u dzieci może objawiać się nie tylko płaczem i zdenerwowaniem dziecka. Inne symptomy to:

1. Strach przed obcymi. Nawet dziecko, które do tej pory było śmiałe i odważne, teraz może bać się wszystkich, których nie spotyka na co dzień. Chowa się przed obcymi, nie chce być brane na ręce.

2. Brak apetytu. Czasem lęk separacyjny objawia się tym, że dziecko nie chce jeść, przede wszystkim, gdy nie ma w pobliżu rodziców. Dziecko może odmawiać spożywania posiłków, np. w obecności nowej niani lub w żłobku.

3. Problemy ze snem. Lęk separacyjny objawia się też czasem problemami ze snem. Dziecko nie może zasnąć, gdy w pobliżu nie ma mamy lub taty, czasem też wybudza się w nocy z płaczem i woła rodziców.

Lęk separacyjny- jak sobie z nim radzić


Lęk separacyjny powinien minąć samoistnie, gdy dziecko ma ok. 1,5-2 lata. Wtedy zaczyna rozumieć, że jest odrębną osobą, a nie jednością z mamą lub tatą, co więcej w tym samym czasie zaczyna mocniej wyrażać swoją niezależność. Już nie płacze, gdy bliska osoba znika z pola jego widzenia, coraz odważniej eksploruje świat wokół siebie.

Zanim jednak to nastąpi, pytanie brzmi: jak poradzić sobie z lękiem separacyjnym u dziecka? Jest kilka sposobów, by załagodzić jego objawy.

1. Przyzwyczajaj dziecko do nowych osób. Jeśli dotychczas głównie ty się nim zajmowałaś, a np. wracasz do pracy, daj dziecku czas na oswojenie się z nowym opiekunem. Zostaw dziecko najpierw na chwilę z babcią lub nianią, potem stopniowo zwiększaj czas swojej nieobecności.

2. Informuj dziecko, że wychodzisz, mów kiedy wrócisz. Nie wymykaj się ukradkiem z domu - ten błąd popełnia wielu rodziców, a wzmaga on tylko lęk dziecka. Lepiej powiedz że wychodzisz i dokładnie określ porę powrotu, np. po obiedzie.

3. Nie przedłużaj pożegnania z dzieckiem. Nie tłumacz mu zbyt długo dlaczego wychodzisz, nie mów, że jest ci przykro, nie reaguj emocjonalnie na ewentualne łzy dziecka. Pożegnaj się krótko, daj mu buziaka i wyjdź z domu. Przedłużanie rozstania tylko jeszcze bardziej może zaniepokoić twoje dziecko.

4. Dawaj dziecku poczucie bezpieczeństwa. Zapewniaj je, że nic się nie dzieje, zachowuj się jak najbardziej naturalnie w chwili rozstania. Natomiast po powrocie zapewnij dziecku tyle uwagi, ile potrzebuje. Z czasem zauważy tę zależność, że wychodzisz, a potem wracasz i macie czas dla siebie.