W ostatnich latach dzieci coraz częściej na nią chorują. Jak nie dać się wysoce zakaźnej ospie?
Ospa wietrzna jest częstą, wysoce zakaźną chorobą wywołaną przez wirusa ospy wietrznej.
Do najczęstszych powikłań należą:
● nadkażenie skóry i tkanki podskórnej
● objawy neurologiczne
● powikłania ze strony układu oddechowego
Najlepszym sposobem zapobiegania ospie wietrznej jest szczepienie
Szczepionka przeciw ospie wietrznej zawiera żywy, osłabiony (atenuowany) szczep wirusa. Podajemy dwie dawki szczepionki.
Fot. materiał prasowy
Szczepienie przeciwko ospie wietrznej daje około 85% skuteczności. U około 15% osób zaszczepionych dochodzi do zachorowania pomimo szczepienia. Zwykle dotyczy to osób, które otrzymały tylko 1 dawkę szczepionki.
Szczepionka podana do 3 dni od ekspozycji jest skuteczna w około 90%. Należy pamiętać o przyjęciu 2 dawki szczepionki po 6 tygodniach do 3 miesięcy.
Należy szczególnie szczepić osoby po 12 r.ż, u których ospa wietrzna ma bardziej uciążliwy przebieg i większe ryzyko powikłań.
Leczenie przyczynowe
Lekiem przeciwwirusowym stosowanym w leczeniu ospy wietrznej jest acyklowir. Jest to prolek, który uaktywnia się tylko w komórkach zakażonych wirusem. Korzyść z zastosowania acyklowiru można odnieść nawet w 2 lub 3 dobie choroby.
U dorosłych podaje się 800 mg co 4h z przerwą nocną przez 7 dni.
Leczenie objawowe
U pacjentów poniżej 12 roku życia, bez powikłań, stosuje się tylko leczenie objawowe.
Leczenie objawowe uzależnione jest od objawów prezentowanych przez dziecko.
Najczęściej w leczeniu objawowym stosuje się terapię:
● przeciwświądową
● przeciwgorączkową
● zapalenia gardła
● nieżytu nosa
● przeciwkaszlową
Zasady leczenia przeciwświądowego
Świąd skóry jest jednym z najbardziej uciążliwych objawów ospy wietrznej. Od odpowiedniego leczenia świądu zależy przebieg choroby bez powikłań w postaci blizn.
Należy unikać smarowania osutki ciężkimi papkami (np. pudrami płynnymi) czy posypywania jej pudrem, co może prowadzić do nadkażenie bakteryjnego. Nie należy też używać fioletu goryczki (np. gencjany), która barwiąc skórę na ciemny kolor, uniemożliwia kontrole nad prawidłowym procesem gojenia wykwitów.
Należy skorzystać z pomocy lekarza, który powinien wypisać preparaty, które można nakładać na skórę.
Po opieką lekarza można podawać dzieciom leki przeciwhistaminowe I generacji, które przenikają do ośrodkowego układu nerwowego i posiadają działanie uspakajające. Działanie uspakajające jest szczególnie przydatne w okresie nocnym, kiedy podnosi się temperatura ciała dziecka i narasta uczucie świądu.
Uzupełnieniem leczenia przeciwświądowego jest codzienna kąpiel z delikatnym osuszaniem skóry ręcznikiem.
Fot. materiały prasowe
W trakcie choroby dziecku należy co 24h zmieniać piżamę. Na noc można zakładać mu specjalne bawełniane rękawiczki, które ochronią przed rozdrapywaniem zmian.
W leczeniu przeciwgorączkowy nie należy stosować niesterydowych leków przeciwzapalnych. Do tej grupy leków należą między innymi ibuprofen i naproksen. Leki te wchodzą w interakcje z wirusem ospy, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia bakteryjnych nadkażeń skóry.
Do leczenia przeciwgorączkowego należy stosować paracetamol.
Preparatem o udokumentowanej skuteczności w leczeniu przeciwświądowym jest wyrób medyczny ViraSoothe®, który ułatwia naturalne gojenie skóry, zmniejszając ryzyko zakażeń i powstawania blizn.
Więcej o ViraSoothe®, znajdziesz tutaj