"Mama porównywała mnie do innych dziewczyn. Do dziś w lustrze widzę tylko swoje braki"

"Byłam nastolatką, kiedy zaczęły się 'te' rozmowy. Mama nie mówiła tego z nienawiścią – raczej z przekonaniem, że w ten sposób mnie zmotywuje.

'Spójrz na Klaudię, ona zawsze ma porządek w zeszycie. Mogłabyś się od niej uczyć'.

'Dlaczego nie jesteś taka śmiała jak Magda?'.

'Twoja kuzynka pomaga mamie w kuchni, ty też mogłabyś spróbować'.

Niby drobne uwagi, a we mnie zostawały jak ostry kamyk w bucie, którego nie da się wyrzucić.

Mama może nie zdawała sobie sprawy, że każde takie zdanie wbijało się we mnie głębiej niż jakiekolwiek krzyki czy kary. To był komunikat: 'ty sama nie wystarczysz, musisz być kimś innym, żeby zasłużyć na uznanie'.

Wtedy jeszcze myślałam, że może ma rację. Że naprawdę jestem gorsza. Dopiero dziś wiem, że to nie była prawda – to była jej bezradność, jej sposób na wychowanie, który we mnie zostawił blizny.

Do dziś, gdy coś mi nie wychodzi, słyszę w głowie jej głos:

'Inne dziewczyny potrafią, a ty?'.

Kiedy stoję przed lustrem, porównuję się do innych kobiet – jakbym musiała wciąż zdawać egzamin z bycia lepszą wersją samej siebie. To poczucie, że ciągle trzeba udowadniać swoją wartość, potrafi paraliżować. I najbardziej boli świadomość, że u źródła była mama, osoba, od której najbardziej pragnęłam akceptacji.

Mama powtarzała, że chce dla mnie dobrze. Że pragnie, żebym miała łatwiej w życiu. A ja czułam tylko jedno – że jestem niewystarczająca. Że moje próby, moje osiągnięcia nie liczą się, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto zrobił coś szybciej, ładniej, lepiej. To był wyścig, w którym nigdy nie mogłam wygrać.

Piszę to, bo wiem, że nie jestem sama. Że wiele kobiet – i mężczyzn też – nosi w sobie echo takich zdań z dzieciństwa. Dlatego dziś, gdy myślę o byciu matką, wiem jedno: nigdy nie chcę, by moje dziecko czuło się 'niewystarczające'.

Chcę, żeby czuło, że samo w sobie jest dobre, ważne, jedyne. Bo jeśli coś naprawdę boli, to właśnie ta świadomość, że mama – najbliższa osoba – nie była dla mnie bezpiecznym miejscem, tylko lustrem, w którym miałam zobaczyć swoje braki".

(Imiona bohaterów zostały zmienione).