Nie wydzwaniam do dziecka na koloniach. To nie więzienie, żeby codziennie meldować się mamie

Nie sprawdzam codziennie, czy moje dziecko zjadło śniadanie, czy założyło czapkę i czy posmarowało się kremem z filtrem. Nie oczekuję od niego pięciu wiadomości dziennie, bo wiem, że nie po to jedzie na kolonie, by być w ciągłym kontakcie ze mną. Zaufanie – choć trudne – jest moim sposobem na bycie obecną w jego życiu nawet wtedy, gdy dzielą nas setki kilometrów.