Syn dostał uwagę za niestosowne zachowanie. Kiedyś taki gest byłby powodem do dumy

Wychowałam się w czasach, kiedy dzieci uczyły się szacunku i wrażliwości wobec innych. Pamiętam, że w szkole, jeśli ktoś próbował bronić słabszego, często dostawał wyrazy uznania od nauczycieli. To było coś, co pokazywało, że masz charakter. Taki gest był przykładem empatii i odważnej postawy.

Teraz, w czasach, które powinny być bardziej otwarte i tolerancyjne, dziecko, które staje w obronie kolegi, zostaje ukarane. Jak to możliwe, że dzieci uczą się teraz, że "lepiej nie mieszać się w sprawy innych"?

Mój 11-letni syn Filip nie rozumiał, dlaczego został ukarany uwagą. Stanął w obronie kolegi, który był wyśmiewany przez grupę innych dzieci. Chciał, żeby ten chłopak poczuł się lepiej, nie chciał go zostawić samego w takiej sytuacji. Mój syn po prostu nie chciał, by ktoś czuł się gorszy z powodu swojej odmienności. Dla mnie to było wyrazem jego dojrzałości i zrozumienia, jak ważne jest wsparcie w trudnych chwilach. Zamiast nauczyć się, jak reagować w takich sytuacjach, został ukarany za to, że nie siedział cicho.

Zastanawiam się, co się stało z tymi wartościami, które kiedyś były tak ważne. Gdzie podziała się empatia? Dlaczego w dzisiejszym świecie dzieci, które próbują pomóc, muszą bać się konsekwencji? To, co kiedyś było podstawowym elementem wychowania, dziś wydaje się być traktowane jak coś niepożądanego.

Nauczyciele, którzy powinni być przewodnikami, teraz wydają się bardziej zainteresowani trzymaniem porządku niż wychowywaniem dzieci do bycia dobrymi ludźmi. Może to przez presję, może przez chęć "dyscypliny", ale zapominają, że wychowanie to coś więcej niż tylko przestrzeganie określonych zasad.

Zaczęłam zastanawiać się, czy nauczyciele naprawdę rozumieją, jakie wartości przekazują dzieciom. Czy zdają sobie sprawę, jak ich decyzje wpływają na wychowanie młodszych pokoleń? W tej sytuacji nie chodziło o to, że mój syn złamał jakąś zasadę. Chodziło o to, że miał odwagę stanąć w obronie kolegi, który nie potrafił się obronić. Moim zdaniem, to właśnie nauczyciele powinni wyciągnąć wnioski i chwalić takie zachowanie. Dzieci muszą wiedzieć, że pomaganie innym jest czymś cennym, a nie czymś, co może spotkać się z karą.

Ta sytuacja pokazała mi, jak ważne jest, by dzieci w szkole nie tylko uczyły się matematyki i historii, ale też empatii i odpowiedzialności za innych. Nauczyciele mają ogromną rolę do odegrania w kształtowaniu postaw dzieci. Zamiast karcić za odwagę i pomoc innym, powinni nagradzać takie postawy, bo to one tworzą lepsze społeczeństwo. To nie jest kwestia tego, czy dziecko posłuchało zakazu, ale tego, czy miało odwagę zrobić coś, co uznało za słuszne.