Wydaje nam się, że seksualność zaczyna się w momencie dorastania. Nie jest to do końca prawdą. Przychodzimy na świat jako istoty seksualne. Ta seksualność ulega przemianom w czasie trwania naszego życia. Nie wolno nam, jako rodzicom, lekceważyć jej znaczenia we wczesnych etapach życia dziecka. Konsekwencje mogą być zbyt poważne.
Jakkolwiek nie próbowalibyśmy nie myśleć o tym, że istnieje, ono jest. Przestępstwa na tle seksualnym z udziałem dzieci są faktem. Nie możemy odwracać od tego zjawiska oczu. Możemy jednak zrobić wszystko, co w naszej mocy, by dzieci chronić.
Potrzebna jest otwarta rozmowa o seksualności w ogóle, potrzebna jest ochrona dzieci przez edukację seksualną, ochrona prawna, ochrona państwa.
Nasza rodzicielska rola jest w tej przestrzeni znaczna. Wszystko zaczyna się od nas, zaufanie naszego dziecka do świata, do innych, do siebie i do własnego ciała.
Oto jak poprowadzić rozmowy o ciele dziecka, tak by zminimalizować ryzyko czynów okrutnych, których mogłoby paść ofiarą:
1. Rozmawiaj o ciele, bez tabu.
Nazywaj części ciała dziecka bez osłony wstydu. Nazywaj również części intymne, a może przede wszystkim je. Kobiece i męskie, bez zastępowania dziwacznymi terminami, zdrabniania, fantazjowania. Świadome dziecko to dziecko które uzbrojone w wiedzę.
2. Ucz dziecko, by wyznaczało granice w kontekście własnego ciała.
Każdy niechciany dotyk nie jest ok. Takim naruszeniem jest również wymuszony całus od krewnego czy niezaprzestanie łaskotania, kiedy dziecko mówi wyraźnie "stop". Ono musi czuć, że jego ciało należy kompletnie do niego i to ono decyduje o tym, co się z nim dzieje.
3. Pomóż zrozumieć definicję intymnych części ciała.
Rozmowa o tym, że części intymne są wskazane tylko do naszego widoku, nie dla obcych oczu, jest niezbędna już u bardzo małych dzieci. Wyjaśnienie, dlaczego tak jest, w jakich sytuacjach dziecko może czuć się komfortowo z własną nagością, a w jakich nie powinno.
4. Powiedz dziecku, że tajemnice związane z ciałem, cielesnością nie są ok.
Ono musi od ciebie usłyszeć wyraźnie, że takie tajemnice nie są w porządku. Musi mieć pewność, że może ci ufać. I że, jeżeli wyjawi taką "tajemnicę" powierzoną mu przez kogokolwiek, nie będzie mieć problemów.
5. Rozmawiaj z dzieckiem o poczuciu bezpieczeństwa i dyskomforcie w tym zakresie.
Ważne, by dziecko poznało obydwa skrajne stany, potrafiło je odróżniać od siebie, rozumiało ich znaczenie. Wyjaśniaj dziecku, pytaj, co uznaje za bezpieczne, a kiedy czuje się zagrożone.
6. Rozmowa o zdjęciach.
Szczególnie ważna teraz, w czasach kompletnej cyfryzacji. Dzieci robią zdjęcia wszystkiego. Muszą znać granice. Wiedzieć, że zdjęcia narządów intymnych są niedopuszczalne. I że jeżeli ktokolwiek takie zdjęcia im pokaże, lub ich zażąda, to nie jest normalne i nie jest bezpieczne.