Spokojne rodzicielstwo jest możliwe. 10 ważnych kroków, by je osiągnąć
Iza Orlicz
20 stycznia 2022, 11:52·4 minuty czytania
Publikacja artykułu: 20 stycznia 2022, 11:52
Zmiana swojego podejścia do rodzicielstwa, by stało się bardziej spokojne i łagodne jest jak najbardziej możliwa. Wymaga jednak pewnego wysiłku, bo trudno ci będzie zmienić emocje dziecka – tego, że czasem na różne sytuacje reaguje niepohamowaną złością czy krzykiem. Największa zmiana musi się dokonać w tobie.
Reklama.
Spokojne rodzicielstwo jest możliwe do osiągnięcia, choć wymaga od nas pewnego wysiłku.
By przestać tracić cierpliwość i podnosić głos na dziecko, musimy zacząć od zmiany swojego postępowania.
10 kroków, by twoje rodzicielstwo stało się bardziej spokojne i łagodne.
Wielu rodziców ma poczucie winy, że czasem nie starcza im cierpliwości do własnego dziecka. Na jego nieodpowiednie zachowanie reagują podniesionym tonem, a nawet krzykiem.
10 kroków do spokojnego rodzicielstwa
Rodzicielstwo czasem kojarzy nam się nie tylko z bliskością i więzią, ale też irytacją, wiecznym podenerwowaniem czy frustracją. Jak to zmienić? Jak sprawić, by w naszym podejściu do wychowywania dzieci zapanował większy spokój? Oto kilka ważnych kroków.
1. Zacznij od siebie. W spokojnym rodzicielstwie najwięcej zależy od twojego zaangażowania, by nauczyć się panować nad własnymi emocjami. Oznacza to, że kiedy czujesz np. zdenerwowanie i złość, potrafisz szybko zidentyfikować te uczucia, a następnie przedsięwziąć środki, by trudne emocje nie eskalowały.
Nie podejmuj działań pod ich wpływem – naucz się prostych technik relaksacyjnych, które pozwolą ci zatrzymać się na chwilę i nabrać odpowiedniego dystansu do sytuacji. Bycie świadomym własnych myśli i emocji nie jest łatwe, ale z każdą kolejną próbą będziesz potrafiła coraz lepiej kontrolować siebie.
2. Buduj więź z dzieckiem. Spokojne rodzicielstwo oparte jest na wzajemnych, silnych relacjach. Musicie mieć ze sobą silną więź, w przeciwnym razie twoje dziecko nadal nie będzie czuło się zmotywowane, by "postępować dobrze”. Zacznij od prostych rzeczy – spędzaj z dzieckiem sam na sam 15-30 minut dziennie, by wiedzieć, co myśli, czym się interesuje, co się u niego dzieje.
3. Wprowadź zasadę życzliwości. Dzieci lubią jasne, proste przekazy, poinformuj więc je, że w waszym domu traktujemy siebie nawzajem z życzliwością. Zapewnij dziecko, że będziesz pracować nad tym, by nie tracić cierpliwości czy krzyczeć, poproś dziecko, by też starało się być miłe i przyjazne, np. w stosunku do swojego rodzeństwa. Oczywiście czasami twoje dziecko straci kontrolę i złamie zasadę życzliwości, ale ty staraj się być wzorem do naśladowania.
4. Razem pomyślcie nad rozwiązaniami. W rodzinie nie brakuje sytuacji konfliktowych. Np. młodsze dziecko zabiera starszemu zabawki, przez co dochodzi do kłótni czy bicia. Wytłumacz starszemu dziecku, że rozumiesz jego zdenerwowanie, ale krzyk czy przemoc nigdy nie są dobrym rozwiązaniem.
Zastanówcie się wspólnie, co możecie zrobić. Może wystarczy najbardziej cenne rzeczy starszego dziecka schować w miejscu, do którego młodsze nie ma dostępu? Porozmawiaj też z dzieckiem o tym, czym może zastąpić krzyk, gdy zaczyna się na kogoś denerwować.
5. Przyjmij perspektywę dziecka przy ustalaniu granic. Jasne granice, które wyznaczamy dziecku, są konieczne również dla jego poczucia bezpieczeństwa. Gdy jednak zakazujesz mu czegoś lub wprowadzasz jakieś ograniczenia, możesz przyjąć jego perspektywę.
"Żałujesz, że musisz przestać grać i szykować się do łóżka, prawda? Założę się, że kiedy dorośniesz, będziesz grał przez całą noc!”. Gdy przyjmiesz taką postawę, dziecku łatwiej będzie z tobą współpracować.
6. Nie karz dziecka i nie wymuszaj przeprosin. Naucz je myślenia w kategoriach naprawy. Jeśli popełni błąd, złamie zasadę, zachowa się niewłaściwie, oprzyj się pokusie pouczania. Wysłuchaj, co dziecko ma swoją obronę, nie zawstydzaj go ani nie obwiniaj. Karanie i wymuszanie przeprosin nic nie da, dopóki samo nie zrozumie, że zachowało się nieodpowiednio. Dopiero potem możesz porozmawiać z nim i zastanowić się wspólnie, jak może naprawić swój błąd.
7. Oczekuj emocji. Gdy dziecko zaczyna rozumieć, że trudne emocje, czyli np. złość, sprawia, że się źle zachowuje, a to wpędza je w kłopoty, zaczyna tłumić swoje emocje. To błąd, bo te uczucia nadal tam są, tylko nie mogą znaleźć swojego ujścia. Naucz się postrzegać złe zachowanie twojego dziecka jako wołanie o pomoc. Wszystkie emocje są w porządku, ale nie dają przyzwolenia na krzywdzenie kogokolwiek.
8. Daj mu poczucie bezpieczeństwa. To nie jest proste, ale gdy twoje dziecko okazuje zdenerwowanie, zachowaj spokój. Nie bierz tego do siebie. Im bardziej będziesz współczujący i akceptujący, tym dziecko szybciej poczuje się bezpiecznie, by dać ujście swoim emocjom, np. poprzez łzy. Okaż mu jak najwięcej wsparcia, którego wówczas potrzebuje.
9. Spodziewaj się niepowodzeń. Sekretem spokojnego rodzicielstwa jest wyrozumiałość w stosunku do dziecka, ale też samego siebie. Spodziewaj się, że będziesz popełniać błędy. Spodziewaj się, że może nie być to łatwe, zwłaszcza gdy zaczynasz.
10. Każdego ranka podejmij zobowiązanie. Powiedz do siebie, że spokojne rodzicielstwo to twój codzienny wybór. Zastanów się, co możesz zrobić, by nie krzyczeć, wybrać cierpliwość, zachować spokój, A gdy nawet ci się to nie uda, i np. zaczniesz krzyczeć, po prostu przeproś swoje dziecko. Nie stracisz w ten sposób autorytetu, co więcej nauczysz je, jak przyznawać się do własnych słabości i błędów.