Staropolskie imiona dla dzieci. Gniewomir i Dobrawa to dopiero początek

Bogumiła – staropolski odpowiednik imienia Bogumił, składa się z dwóch członów: "bogu” (starosłowiańskie znaczenie to los, szczęście) i "miła”, czyli "ta, która jest miła Bogu” lub "ta, której sprzyja szczęście”. Zdrobnienia tego imienia to Bogusia, Miłka, Boguśka. Charakteryzuje osobę życzliwą, empatyczną i wrażliwą.

Dobrawa – imię staropolskie pochodzenia słowiańskiego. Pochodzi od słowiańskiego słowa "dąbrowa”, czyli las dębowy. Imię to nosiła żona Mieszka I, najpopularniejsze zdrobnienia to Dąbrówka, Dobrawka, Brawka. Charakteryzuje osobę pewną siebie, przebojową, która lubi decydować o samej sobie.

Czesława – staropolska, żeńska forma imienia Czesław. Wywodzi się od słów "cześć” i "sława”, co może oznaczać "tę, która pragnie sławy”. Najpopularniejsze zdrobnienie tego imienia to Czesia. Z roku na rok imię zdobywa coraz większą popularność. Charakteryzuje osobę pracowitą, rodzinną, z poczuciem własnej wartości.

Miłosława – staropolski, żeński odpowiednik imienia Miłosław, oznaczający "tę, którą miłuje sława”. W Polsce po raz pierwszy imię to odnotowano już XII wieku. Zdrobnienie tego imienia to Miłka, oznacza osobę optymistycznie nastawioną do życia, domatorkę, która ceni sobie wartości rodzinne.

Radochna – staropolskie imię pochodzenia słowiańskiego, oznaczającą "tę, która cieszy się sławą i szacunkiem”. Pierwszy raz w Polsce imię odnotowano w XIII wieku, inne jego odmiany to Radomira i Radosława. Charakteryzuje osobę przebojową, pewną siebie i energiczną, która chętnie przewodzi innymi.

Staropolskie imiona męskie

Bogusław – to typowy przykład imienia dwuczłonowego, składającego się z członu "bogu” (starosłowiańskie znaczenie to los, szczęście) i "sław” (sława). Pierwszy wzmianki o tym imieniu na ziemiach polskich pojawiły się już w XII wieku. Przez wieki cieszyło się niesłabnącą popularnością, obecnie mieści się w pierwszej setce najchętniej nadawanych imion w Polsce. Charakteryzuje osobę niezależną, która zawsze dąży do wyznaczonego celu.

Mieszko – imię pochodzenia słowiańskiego, to zdrobniona forma Miecisława (oznaczające "zdobywać rozgłos”). Chętnie było nadawane nowo narodzonym chłopcom z dynastii piastowskiej. Charakteryzuje osobę stateczną, spokojną i sprawiedliwą.

Gniewomir – imię dwuczłonowe, wywodzące się jeszcze z pogańskich wierzeń. Człon "gniewo” oznaczał gniew, a "mir” (spokój, pokój”), co można tłumaczyć jako "ten, który łagodzi gniew”. Zdrobnienie tego imienia brzmi Gniewko, a samo imię charakteryzuje osobę opanowaną, stanowczą, samodzielną.

Wojciech – to imię staropolskie, ale nadal bardzo popularne i chętnie nadawane dzieciom. Wywodzi się z dwóch członów: pierwszy to "woj” oznaczający wojownika, drugi to "ciech”, czyli uciecha. Uważano, że imię to odnosi się do „tego, cieszącego się z bycia wojownikiem”. Charakteryzuje osobę pracowitą, odważną i ambitną.

Krzesimir – staropolskie imię oznaczające "ten, który wskrzesza, przywraca spokój” (od dwóch członów: "krzesi” i "mir”). Zdrobnienia tego imienia to Krzech, Krzesim, Krzesio. Charakteryzuje osobę spokojną, rodzinną i zaradną życiowo.