Nie zliczę, ile razy zawaliłam. Ale to nie znaczy, że jestem złą matką

Zawodzę

Dzień dobry, jestem matką, jestem aktywną zawodowo kobietą, gotuję, płacę rachunki, piorę, sprzątam. Mam milion spraw na głowie. Tak samo jak ty i nie będę się licytować, kto ma więcej zajęć. W każdym razie, wcale nie rzadko, zdarza mi się o czymś zapomnieć, jak o tym prezencie, albo płatkach. Bywało, że spóźniałam się na występ do szkoły, albo zapominałam przez dwa tygodnie kupić brakujący zeszyt.

Czyste ubrania piętrzą się w kącie sypialni na fotelu, cztery pralki, wyprane, niewyprasowane, czekają, aż mi się zachce. Póki co każę dzieciom tam szukać brakujących skarpet, może samo się rozejdzie. Wiele takich przykładów mogłabym podać. Kiedy zawiodłam, jako matka i pani domu. Nie jestem z tego dumna, ale nie będę udawać, że jest inaczej.

Nieperfekcyjni

Takich jak ja jest więcej, bo na naszych głowach jest tak wiele spraw, że żaden kalendarz ich nie pomieści. Podobno istnieją ludzie, którym udaje się to wszystko ogarnąć, ale szczerze? Osobiście takich nie znam. Nie ma dnia, w którym, jedno z moich dzieci nie powiedziałoby "mamo, miałaś mi wczoraj....". Czy to, że zrobię coś dopiero dzisiaj, czyni ze mnie złą matkę? Nie.

Moje dzieci rozumieją, że jestem człowiekiem, że moja pamięć bywa zawodna, a doba nie jest z gumy. Kiedy nie ma tych ulubionych płatków, zawsze można zjeść coś innego. Zamiast jechać po nie wczoraj do sklepu, który stał się nagle placówką pocztową i działa w niedzielę, leżałam pół dnia z dziećmi na trawniku. Patrzyliśmy w niebo, śmialiśmy się i uczyliśmy psa aportować.

Twardo osadzeni w "tu i teraz", zapomnieliśmy wszyscy, że nastąpi jakieś jutro, a tym gorzej, że to poniedziałek, więc pewne rzeczy, jak te nieszczęsne płatki będą musiały poczekać. Pewnie nawet dziś ich nie kupię, bo do najmłodszego przyjadą koledzy, więc ze składania prania też raczej nici. Jutro stos będzie mniejszy o kolejnych kilka kompletów, które dzieci zabiorą na bieżące użycie.

Kwestia priorytetów

Decydując się na posiadanie dzieci, postanowiliśmy, że nic nie będzie ważniejsze od nich, jednak czas, który spędzamy w pracy, z oczywistych powodów nieco weryfikuje nasze plany. Zdarza się, że nawał obowiązków nas przerasta, bo wszyscy coś chcą na raz, a ja akurat mam szalony dzień. Więc, zamiast na czas wyjść z pracy, wychodzę kilka minut później i już jestem spóźniona, docieram na samą końcówkę przedstawienia, na szczęście moje dziecko nie śpiewało pierwsze.

Dając sobie prawo do takich słabości i niedociągnięć, może nie dążę do perfekcji, ale uczę dzieci, że nie jestem robotem, idealnie skalibrowanym komputerem, że czasem zdarza mi się czegoś nie zrobić na czas. Jednocześnie pokazuję im, że popełnienie błędu, to nie koniec świata, jednak zawsze trzeba szukać rozwiązania, żeby go naprawić.

Może i kolega średniego nie dostanie prezentu, ale wiem, że zbiera na komputer, więc niewielką sumę w kopercie dołoży do tej zbiórki. Jak to mawiają bohaterowie jednej z bajek "świat znowu udało się uratować".

Bądź dla siebie wyrozumiała

To jedna z tych rzeczy, których można się nauczyć, bo mamy tendencje do wymagania od siebie zbyt wiele. To, co wybaczylibyśmy bez trudu innym, sobie wyrzucamy. Załamujemy ręce i mówimy "zawaliłam". Tylko zamiast bić się w piersi i klęczeć na grochu, może czasami warto poklepać się po plecach i powiedzieć sobie "halo, nie zrobiłaś jednej rzeczy, a zobacz, ile zrobiłaś".