Nie pozwalam 7-latkowi wychodzić samemu na dwór. To nie wyraz nadopiekuńczości, tylko rozsądku

"Mój syn we wrześniu kończy 7 lat, idzie do pierwszej klasy. Odkąd zrobiło się ciepło, codziennie wychodzimy na rower, spacery oraz plac zabaw, który znajduje się w obrębie naszego osiedla, mniej więcej kilka minut od domu. Zwykle syn bawi się tam z jakimś kolegą, a ja siedzę na ławce i czytam książkę lub rozmawiam z innymi mamami. Ostatnio jednak mam ogromny dylemat i nie wiem, co zrobić" – pisze mama Szymona.

Czy jestem nadopiekuńcza?

Okazuje się, że syn poprosił ją o to, by mógł sam wychodzić na plac zabaw. Stwierdził, że to jest blisko, zna drogę, poza tym jego koledzy (o rok i dwa lata starsi) bawią się tam sami bez nadzoru rodziców.

"Nie wiedziałam, co mam powiedzieć. Z jednej strony chciałabym mu pozwolić, bo jest mądrym, odpowiedzialnym dzieckiem. Czy to jednak nie za wcześnie na samodzielne wychodzenie? Nigdy nie myślałam o sobie, że jestem nadopiekuńczą mamą, ale tyle się teraz słyszy o różnych tragediach, przez co wciąż zastanawiam się, czy moje dziecko jest na pewno bezpieczne” – pisze mama Szymona.

Moje dzieciństwo było inne

Zastanawia się jednak, czy jej zachowanie jest wyrazem nadopiekuńczości czy głosem rozsądku, który jest potrzebny w dzisiejszych czasach.

"Pamiętam ze swojego dzieciństwa, że gdy miałam tyle lat, co mój syn teraz, to wychodziłam sama na dwór. Bawiłam się zwykle przed swoim lub sąsiednim blokiem, ale rodzice nie stali w oknie i nie obserwowali, czy nigdzie nie odeszłam. Miałam wrócić o określonej godzinie lub mama wołała mnie do domu przez okno. Był większy luz – to pewne" – pisze mama Szymona i zastanawia się, czy było wtedy bezpieczniej czy po prostu nasi rodzice mieli inne podejście do tej kwestii?

"Sama nie wiem. Gdy pytałam koleżanek, czy ich 7-latki mogą same wychodzić na zewnątrz, to większość odparła, że nie. Ale mam znajomą, która puszcza swoją 6-letnią córkę samą na plac zabaw, który widzi z okna mieszkania. Chcę uczyć moje dziecko samodzielności, ale nie kosztem jego bezpieczeństwa. Czy mam rację?” – dodaje mama Szymona.